Verloren en gevonden voorwerpen

Er zijn zo van die dagen dit ik me meer een speurder voel dan een animator ; )
Tja, op een afdeling met 34 dementerenden kan het niet anders of er "verdwijnt" vanalles.
Onze mensen hebben vaak geen besef meer welke spullen van hen zijn en welke niet.
's Ochtends aan het ontbijt merk ik regelmatig op dat een bewoner geen tanden in heeft.
En dan begint het zoeken.... op hun kamer, onder hun matras, in de vuilbak, ...
Meestal vind ik ze nogal vrij snel terug maar vaak geloven onze bewoners niet dat het hun tanden zijn!
"nee zuster" dat zijn de mijne niet", pas wanneer ik laat zien dat hun naam erin gegraveerd staat willen ze aannemen dat het toch die van hen zijn ; )
Het graveren van kunsttanden is echt een enorm pluspunt! Want achterhaal maar eens wiens tanden het zijn als er een aantal bewoners zonder aan tafel zitten.
En zo gaat dat ook met brillen, hoorapparaten, schoenen,...
Gelukkig zijn de meeste spullen van onze bewoners getekend, dat maakt de zoektocht iets makkelijker.
Tegen studenten zeg ik vaak dat ze over een oplettend en waakzaam oog moeten beschikken.
Dit helpt je om verloren en gevonden spullen te kunnen linken aan de rechtmatige eigenaar.
Want uiteraard zijn niet alle spullen getekend, wekkers, knuffeldieren, juwelen, horloges, handtassen,...slingeren regelmatig rond in de gang, onder de tafel, op het toilet,...
En toch slaag ik er meestal in om de spullen te linken aan de juiste persoon. Zo weet ik van al mijn bewoners wie op wat dol is. Marie houdt enorm van bling bling , dus oorbellen met steentjes en veel glans zijn meestal van haar. Paola sleurt altijd rond met één van haar handtassen waar ze steevast potjes confituur in steekt. Dus als ik een handtas terugvindt met confituur potjes weet ik  van wie ze is.
Simonne loopt altijd rond met een grote beer in haar rollator die ze elke namiddag haar dessert geeft. Dus een beer met een " vieze" mond is van ons Simonne.
En onze mensen zijn elke keer de koning te rijk als ik ze hun "verloren" spullen terug bezorg.
"maar zuster, gij kunt toch goed zoeken " : )))
Ondertussen is mijn oplettendheid voor verloren voorwerpen een soort van beroepsmisvorming geworden.
 Als ik op straat een verloren knuffel zie liggen kan ik niet anders dan die op te rapen ; )))
En dan wordt de knuffel gewassen en gaat hij mee naar Joostens want daar vindt hij steevast een nieuwe thuis!