Herkennen van persoonlijkheden

 Mensen die dementeren hebben vaak een probleem met namen en persoonsherkenning. 
Familieleden vinden dit één van de ergste facetten aan deze ziekte.
Een moeder of vader die zijn / haar dochter of zoon niet meer herkent als zijnde dochter of zoon of niet meer weet hoe de kinderen heten.
Dit is inderdaad zeer confronterend en pijnlijk voor familie!
Toch ben ik ervan overtuigd dat er een bepaalde vorm van herkenning blijft!
Zoals ik eerder vertelde zitten er bij mij 34 dementerenden op de afdeling. Wij werken met verticale leefgroepen wat wil zeggen dat zowel beginnend als gevorderde dementerenden bij elkaar zitten. Dit heeft als voordeel dat onze bewoners steeds op dezelfde afdeling blijven.
Ze blijven in hun vertrouwde omgeving met vertrouwd personeel wat hun emotioneel welzijn ten goede komt!
Wij hebben op de afdeling dus ook nog wat bewoners die cognitief relatief goed zijn toch kunnen er slechts drie bewoners mij bij naam noemen. Voor de anderen ben ik "zuster".
Toch merk ik dat zij perfect een onderscheid kunnen maken tussen de verschillende persoonlijkheden van de hulpverleners. Ik ben van nature een extravert persoon, ik gebruik heel veel humor en doe graag eens zot ; )
Op die manier ben ik voor veel bewoners " de dansende zuster" of " de vrolijke zuster",...
Ik ervaar dat je persoonlijkheid het belangrijkste werkinstrument is bij het werken met dementerenden.
Door jezelf op een bepaalde manier te profileren, door een bepaalde grondhouding uit te stralen is er een vorm van herkenning ook bij zwaarder dementerenden!
Zij herkennen mij door "mijn manier van doen", door  het gebruik van mimiek, stem, geur,...
Ik geef studenten altijd de raad om aan "overacting" te doen.  Dementerenden hebben sterke prikkels nodig en daarom moet je overdrijven in je "zijn".
 Een ander hulpmiddel is de geur, wanneer je dagelijks eenzelfde parfum opdoet versterk je eveneens de herkenning.
En al die factoren samen ( mimiek, stem, persoonlijkheid, geur) maken dat je voor hen een vertrouwd iemand bent. Iemand die veiligheid garandeert en waar ze vertrouwen in hebben.
Wanneer ik enkele dagen niet op dienst ben geweest en ik kom terug op de afdeling merk ik dat mijn bewoners onmiddellijk weten wie ik ben. Ik krijg dan vaak te horen " oh zusterke , ik ben blij dat je er weer bent, ik heb je gemist".  Anderen nemen mijn hand vast en laten minutenlang niet meer los, nog anderen schenken me hun grootste glimlach...
En dan denk ik altijd tevreden bij mezelf , ze kennen mijn naam misschien niet maar ze weten intuïtief dat hun " zotte" zuster er terug is ; )))