Bomma babbelut

Snoep, en mensen met dementie is bijna altijd een geslaagde combinatie : )

Dus werd ik voor één dag bomma babbelut.

Ik stalde in mijn kraampje heel wat snoepbokalen met oude snoep uit, koetjesrepen, zure beertjes, zoethoutstokken, lekstokken, napoleon bollen, zachte gommen, spekken, groene pikkers, ufo's, pepermuntjes,...

Je had al die glinsterende ogen van onze mensen eens moeten zien...

De snoep werd uitgekozen en netjes afgewogen op een oude weegschaal en in een papieren zakje gestopt, net zoals vroeger.

De oh's en ah's waren niet te tellen...”och , das plezant hé, ik ging vroeger ook voor 5 centiemen snoep kopen in ' t winkeltje”.

En bomma babbelut, die had er ook geweldig veel plezier in, een babbeltje met de klanten, een grapje over bompa tuttefrut, een stiekeme knipoog,....echt geweldig om helemaal mee te gaan in die beleving.

En zoals ik al vaak heb gezegd is het allemaal niet zo moeilijk om onze mensen belevingen aan te bieden, inspelen op hun vroegere herinneringen en je komt tot heel wat creatieve dingen!

De herinneringen aan onze mensen hun kindertijd zitten nog steeds ergens diep weggeborgen, het is de kunst deze herinneringen terug op te diepen, en dat kan je het best doen door er een visuele voorstelling van te maken.

Er kwamen heel wat leuke verhalen over vroeger terug naar boven.

Ons Wis schaterde het uit van het lachen toen ze aan mijn snoepkraampje stond.

“maar schatteke” zei ze, “waar is den tijd dat ik met de centjes die ik van onze va moest sparen in het school stiekem snoep ging kopen”....”toen dat uitkwam heb ik ervan langs gekregen ze”.

En de glimlach op haar gezicht werd alleen maar groter toen ze net als vroeger stond te twijfelen en te denken welk snoep ze ging kopen om lekker op te smullen.

En bomma babbelut is alvast een graag geziene bomma in Joostens : )

Stemmingsstoornissen

We hebben er allemaal wel eens last van...humeurigheid noemen we dat dan.

Bij personen met dementie kunnen stemmingen zeer snel en zonder aanwijsbare reden wisselen.

De ene moment schateren ze van het lachen om de volgende moment in hysterisch wenen uit te barsten.

Vooral mensen met frontotemporale dementie worden vaak geconfronteerd met dit verschijnsel.

Alles heeft te maken met de beschadiging van de “frontale” hersenkwab. In dit gedeelte ligt namelijk de emotie regulering.

Zij zijn dus niet meer in staat om de eigen emoties te sturen of te reguleren.

Deze snel wisselende stemmingen zorgen voor frustraties bij de persoon zelf en diens omgeving.

En hier ligt een valkuil te wachten....

Wanneer personen gillen, roepen, krijsen en ook nog fysiek agressief worden raken ze vast in een negatief patroon.

De omgeving gaat vaak alsmaar meer situaties vermijden uit angst bepaald gedrag teweeg te brengen.

Er wordt niet meer samen naar buiten gegaan, sociale situaties ( iets gaan drinken, gaan winkelen,...) worden vermeden uit angst voor de reacties uit de omgeving.

En zo wordt de leefwereld van de persoon met dementie alsmaar kleiner en wordt hij alsmaar meer gefrustreerd waardoor er steeds meer “probleemgedrag” zal ontstaan.

Er ontstaat dus een vicieuze cirkel....

Uiteraard is dit gedrag “vervelend” en soms moeilijk te plaatsen.

Je moet dit gedrag ook niet accepteren maar boos worden of zelf de controle verliezen helpt evenmin.

Het is goed om onacceptabel gedrag te blokken. Je geeft een korte duidelijke boodschap dat dit gedrag niet kan ( doe dit op een zakelijke manier, zonder enige vorm van emotie).

Daarnaast denk ik dat het belangrijk is om samen leuke dingen te blijven ondernemen. Ga wandelen, een fysieke inspanning maakt lichamelijk moe waardoor er minder getobd en gepiekerd wordt , wat frustraties doet afnemen. Maar ook dansen en zingen zijn goede voorbeelden van afleiding.

Inprentingsstoornissen

U herkent het fenomeen vast wel.

Mensen met dementie die honderden keren per dag hetzelfde vragen en/ of hetzelfde herhalen.

En als je hen attent maakt op het feit dat ze dezelfde vraag al 20 keer hebben gesteld worden ze vaak boos want in hun beleving is dit uiteraard niet zo!

En het is des mens dat je daar soms heel erg zenuwachtig van wordt, er zijn zo van die dagen dat je geduld enorm op de proef wordt gesteld.

Ik zie vaak dat familieleden en zelfs hulpverleners zich daar enorm aan ergeren. Vaak ontstaat er dan een welles – nietes discussie wat leidt tot conflict met de dementerende.

Maar weet dat dit absoluut niet helpt! Je kan de persoon met dementie niet overtuigen van jouw gelijk, dat is nu eenmaal het probleem van dementie.

Vooral bij de ziekte van Alzheimer komen inprentingsstoornissen veelvuldig voor.

Het probleem zit in het korte – termijn geheugen. Met dit geheugen slagen we alle recente gebeurtenissen op , gisteren, een uur geleden, vijf minuten geleden,....voor ons kost het weinig moeite om te zeggen wat we deze voormiddag deden, voor iemand met dementie is dit een “ zwart gat”, in hun beleving was er niets.

Dus je kan je blijven verliezen in het eindeloos herhalen van allerhande zaken maar dit zal je na verloop van tijd opgeven en er zelf gefrustreerd van worden.

En uiteindelijk ontstaat er een “ foert” houding waar niemand beter van wordt, integendeel.

Ik probeer bij deze mensen de belangrijkste informatie visueel te maken. Verbale communicatie is erg vluchtig, eens een woord uitgesproken is, is het alweer verdwenen.

Ik heb een dame op de afdeling die continue vraagt “ waarom ze bij ons in Joostens is”. Die vraag herhaalde ze tot 75 keer per dag tot grote ergernis van de begeleiders en haar familieleden maar het antwoord bleef niet hangen.

Ik maakte een briefje waarop in het kort staat uitgelegd waarom ze in Joostens woont. Dit briefje plastificeerde ik en dat bewaart ze nu in haar handtas. Ook op haar kamer hangt zo een briefje aan haar kast. De eerste dagen bleef ze deze vraag stellen maar dan verwezen we naar haar briefje.

Na enkele dagen kon ze de geheugen ondersteuner zelf hanteren als ze daar nood aan had. Nu loopt ze regelmatig met het briefje in haar hand en leest het hardop voor zichzelf voor.

Dit kleine papiertje maakt dat ze zich minder afhankelijk voelt en dat ze zelf grijpt naar deze informatie als ze daar nood aan heeft.

En het eindeloze herhalen van haar vraag is gestopt!

Muziekuurtje

Om de veertien dagen organiseren we op donderdag voormiddag een muziekuurtje.

Dit muziekuurtje is gericht op personen met dementie die zich reeds in de verdere fases bevinden ( fase 3 en 4).

Tijdens dit uurtje wordt er een verhaal voorgelezen dat ondersteund wordt door (licht) klassieke muziek.

Zo wordt verhaal afgewisseld met muziek en wordt de aandacht specifiek gericht op de beleving ervan.

Het is prachtig om te zien dat mensen met dementie die anders eerder apathisch en in hun “eigen wereld” lijken te vertoeven, heel wat emoties laten zien tijdens dit moment.

Marieke, een dame in de derde fase van dementie is iemand die erg moeilijk te “bereiken” is. Het lijkt alsof iedere vorm van contact van haar afglijd...

Haar mimiek is eerder uitdrukkingsloos en er zit weinig beweging in haar lichaamshouding.

Maar tijdens het muziekuurtje veranderd haar mimiek, ze tovert een grote glimlach tevoorschijn en haar handen dirigeren mee op de maat van de muziek.

Op die momenten geraak je heel dicht bij haar, ze neemt zelf spontaan mijn hand vast en laat deze niet meer los.

Ik streel haar handen dan zachtjes en zie haar ontspannen en genieten. Op dat moment is er echt contact.

Tijdens sommige stukken klassieke muziek zie ik de tranen over haar wangen lopen en fluistert ze heel stilletjes “ mooi hé”.

Het is echt fantastisch om te zien hoe zij “geraakt” wordt door de muziek en daar intens van geniet en deze helemaal beleefd.

Iedere keer word ik zelf geraakt door haar emoties, maar ik word vooral geraakt door het warme menselijke contact dat we dan samen beleven.

Ik weet niet welke herinneringen of belevingen er dan door haar hoofd gaan, en op zich is dat ook niet erg...

Haar emoties kunnen naar buiten en haar ogenschijnlijk harde bolster wordt voor heel even opgeheven.

En dat is prachtig om te zien en te mogen ervaren!

Herinneringsdoos

Mensen met dementie gaan voor een groot deel in het verleden leven.

Dit heeft te maken met het gegeven dat hun korte termijn geheugen ernstig beschadigd is waardoor zij geen nieuwe informatie kunnen opslaan en vasthouden.

En dus gaan gebeurtenissen en herinneringen uit hun jongere jaren een steeds belangrijkere plaats innemen in hun huidig leven.

Mensen met dementie vinden het gewoon ook heel erg fijn om te praten over hun verleden.

Om dit fenomeen te stimuleren en te ondersteunen kan je voor de persoon met dementie gebruik maken van een Herinneringsdoos.

Een Herinneringsdoos is niet meer dan een (houten) kist of een krat met daarin voorwerpen die een belangrijke rol hebben gespeeld in het leven van de persoon met dementie.

Een voorbeeld van voorwerpen in een Herinneringsdoos voor iemand met een agrarisch verleden: hooi, pluimen ( link met kippen), rood met witte bolletjes sjaal, flesje melk, miniatuur dieren ( kip, varken, koe,...), foto's van zijn boerderij, gedroogde bloemen ( veldbloemen), aardappel, fruit, gereedschap,...

De Herinneringsdoos hoeft niet perse afgestemd te zijn op een beroepsverleden het kan ook gewoon voorwerpen bevatten die (opnieuw) mooie herinneringen oproepen zoals foto's van de kinderen en kleinkinderen, het huwelijksboekje,

een pijp, eau de cologne, juwelen, medaille, blikken dozen,....

Het is vooral belangrijk dat de voorwerpen een bepaalde (positieve) binding hebben met de persoon waardoor de zintuigen optimaal geprikkeld worden en waardoor ( vergeten) herinneringen en verhalen opnieuw boven komen!

Het is vaak zo dat bezoekers soms niet meer weten wat te zeggen of te doen met de persoon met dementie...zo kan de aanwezigheid van een Herinneringsdoos op de kamer een mooie gelegenheid zijn om samen te vertellen en plezier te maken.

Deze methodiek is ook bijzonder geliefd bij kinderen, want zij zijn van nature nieuwsgierig en zullen het geweldig vinden om alle voorwerpen te bekijken en de mooie verhalen te aanhoren.

Ook voor ouderen die slechtziend zijn en die veel moeite hebben om letters te lezen of foto's te bekijken kan de doos met voorwerpen een mooi alternatief bieden. Er kan gevoeld, geroken, gehoord en geproefd worden!

voorbeeld van de inhoud van een herinneringsdoos

Animatie

Ik weet niet of u het artikel in de krant “ de morgen” reeds gelezen hebt .

Onze nieuwe Vlaamse regering gaat de subsidies voor animatie afschaffen in de rusthuizen!

Volgens hen kunnen vrijwilligers evengoed activiteiten organiseren voor onze bewoners daar zijn volgens hen geen professionals voor nodig.

Naar mijn bescheiden mening is dit toch wel zeer kort door de bocht gaan.

Deze politici beseffen niet dat animatie veel meer is dan het organiseren van een bingo avond of het regelen van een artiest die komt optreden!

Animatie is een visie die erop gericht is de levenskwaliteit van een kwetsbare groep bewoners te optimaliseren en te vergroten.

Mensen met dementie hebben nood aan activatie want zelf slagen zij er niet meer in zichzelf “bezig” te houden.

En zoals ik reeds vaker heb gezegd zullen mensen die zich vervelen veel sneller afglijden in apathie en zullen zij veel meer gedragsproblemen ontwikkelen!

Het is namelijk wetenschappelijk bewezen dat activiteiten zorgen voor een vaste en noodzakelijke structuur in het leven van een persoon met dementie.

Activiteiten gaan trouwens veel verder dan bingo spelen. Heel wat rusthuizen hebben voornamelijk mensen met dementie die zich reeds in een gevorderde fase bevinden. Deze mensen hebben een totaal andere zorgvraag!

Zij zijn gebaat met basale activiteiten zoals daar zijn : belevingstheater, snoezelen, zintuiglijke activering,....

Ik vind het wraakroepend dat enkele politici die waarschijnlijk nog nooit van dichtbij werden geconfronteerd met dementerenden zulke ingrijpende beslissingen kunnen nemen!

Wie zal dan in de toekomst deze uiterst kwetsbare groep begeleiden en zorgen dat hun levenskwaliteit gevrijwaard blijft?

Verzorgend en verplegend personeel heeft geen tijd om noodzakelijke activiteiten te ondernemen met onze bewoners, de werkdruk is namelijk immens hoog in de rusthuizen....dus zullen onze rusthuizen , zonder animatoren, niet meer dan veredelde ziekenhuizen worden....met alle gevolgen van dien!

En de rusthuizen die er desondanks toch voor blijven kiezen om met animatoren te werken zullen niet anders kunnen dan hun dagprijzen te verhogen.

Dan stel ik mij de vraag....wie wordt hier nu beter van?

Aroma zorg

Weinig mensen zijn zich er van bewust welke belangrijke rol geuren hebben in het begeleiden van mensen met dementie.

Door middel van geur kan je weggestopte herinneringen opnieuw levendig maken.

Denk maar aan de geur van lavendel bijvoorbeeld, het ruiken van deze geur katapulteert je terug naar een vakantie in Frankrijk of neemt je mee terug naar het huis van je grootouders die lavendel zakjes in kleerkasten stopten tegen de motten...

Wij maken in Joostens ook zeer gretig gebruik van deze methodiek.

Zo verspreiden we, bij het maken van voelschorten met onze bewoners, een aangepaste , specifieke geur waardoor we het gezellig samenzijn intenser maken.

Op die manier leggen we een belangrijke link tussen beleving en geur ( herinnering).

Achteraf zal het ruiken van diezelfde geur een aangename herinnering oproepen!

Ook op de voelschorten zelf werken we vaak met geur...een zakje lavendel of een zakje gedroogde rozenblaadjes zijn gekende “oude” geuren die voor heel wat mensen het gevoel van geborgenheid versterken.

Maar je kan met geur ook iemand zijn gemoedstoestand beïnvloeden...

Bij mensen die weinig levenslust kennen helpt het verspreiden van pompelmoes of zoete sinaas geur.

Verdriet kan verzacht worden met rooshydralaat of mandarijn.

Bij vermoeidheid werkt rozemarijn en ravintsara enorm goed en mensen die agressie vertonen kunnen we kalmeren met citroen geur.

De etherische oliën die wij gebruiken zijn pure natuurlijke geuren er komt dus niks chemisch aan te pas! Al onze geuren hebben een biologische garantie.

Mensen die de afgelopen maanden onze workshop gevolgd hebben waren allemaal onder de indruk van wat geur kan betekenen in de wereld van dementie.

En op zich is dit allemaal niet zo vreemd....

Ook wij zijn allemaal te beïnvloeden door bepaalde geuren...

Ga bij jezelf maar eens na wat het ruiken van vers gebakken frietjes bij je doet....
Of wat dacht je van de verspreiding van bepaalde geuren in winkels om zo ons koopgedrag te beïnvloeden...

Tijdens onze workshop gaan we hier dieper op in....dus wie interesse heeft...inschrijven zou ik zeggen.

Negatief aangeleerd gedrag

Gedrag is iets wat aangeleerd wordt door middel van opvoeding en door de ruimere omgeving m.a.w. wij gedragen ons op de manier waarop anderen op ons reageren.

Dit fenomeen zie ik ook vaak terug bij “negatief aangeleerd gedrag” bij personen met dementie.

Zonder dat de omgeving er zich bewust van is versterken zij “negatief gedrag”.

Een voorbeeld om dit te kaderen :

Marie, een dame van 87 jaar werd opgenomen in het woon-zorgcentrum omdat de thuissituatie problematisch werd. Marie kon niets meer zelfstandig, ze klaagde en zeurde en deed continue een beroep op haar naaste omgeving.

Deze zagen geen andere mogelijkheid meer dan een definitieve opname.

In de eerste weken na opname zagen wij inderdaad een dame die zich sterk afhankelijk opstelde, geen initiatief nam en continue klaagde en zeurde.

Uiteraard observeerde wij mevrouw ook op momenten dat zij zich alleen waande.

Op die momenten kregen wij een totaal andere dame te zien...ze stapte zelfstandig rond, ging alleen naar het toilet, schonk zichzelf water in,...kortom ze trok zeer goed haar plan.

Wanneer zij in ons gezelschap vertoefde zagen wij opnieuw het stereotiepe afhankelijk gedrag, dan kon ze plots niets meer!

Door niet ( meer) te reageren op dit negatief gedrag maar haar te belonen wanneer ze positief gedrag vertoonde keerde de hele situatie.

Mevrouw stapt nu heel de dag zelfstandig rond ( de rolwagen is ondertussen opgeborgen), ze smeert haar boterhammen zelfstandig, neemt deel aan de activiteiten en haar klagen en zeuren is zo goed als verdwenen.

Vreemd zal u misschien denken....nee hoor! Deze dame had geleerd dat wanneer zij zich afhankelijk en hulpbehoevend opstelde ze heel veel aandacht kreeg van haar omgeving ( = negatief aangeleerd gedrag).

In zulke gevallen is het belangrijk om “nieuw gewenst gedrag” aan te leren!

Iedereen is onderhevig aan aandacht vanuit zijn / haar omgeving dus kan je negatief aangeleerd gedrag ook veranderen in positief aangeleerd gedrag.

Door mensen complimenten te maken, een schouderklopje te geven, samen iets fijns te ondernemen kan je hen aanleren dat zij aandacht krijgen op een positieve manier.

En dan zal je merken dat zij het negatief aangeleerd gedrag niet langer nodig hebben om aandacht te krijgen!

Omgaan met moeilijk gedrag

Mensen vragen me vaak hoe ze moeten omgaan met “ moeilijk gedrag” bij dementerenden.

De definitie van “moeilijk hanteerbaar gedrag” is een verzamelnaam voor verschillende vormen van gedrag die stress veroorzaken bij de cliënt, de omgeving en bij zorgverleners.

En zoals er zoveel verschillende gedragingen zijn bestaat er ook geen algemene leidraad van wat te doen.

Er zijn wel heel wat tips die je kunnen helpen om “moeilijk gedrag” beter te begeleiden.

Het is eerst en vooral belangrijk om “moeilijk” gedrag te analyseren. Wanneer komt het voor, wat was de aanleiding, wat is de frequentie,...

Ik ben ervan overtuigd dat aan de grond van moeilijk gedrag vaak één of andere emotie schuilt!

Wanneer situaties onduidelijk zijn of mensen begrijpen niet wat er van hen verwacht wordt zullen dementerenden snel overgaan tot één of andere vorm van agressie. Dat is voor hen vaak nog de enige manier om de omgeving duidelijk te maken dat ze het met bepaalde dingen niet eens zijn.

Een voorbeeld om dit te kaderen:

Jos, een man van 88 jaar met matige dementie zat rustig in de zetel wat voor zich uit te kijken. Jos hoort niet goed wat er kan voor zorgen dat hij dingen verkeerd begrijpt of opvat ( als hulpverlener moet je dit incalculeren!).

De fysio is op dat moment oefeningen aan het doen met een medebewoner. Hij laat de man een aantal keer opstaan vanuit de zetel om zo zijn beenspieren te versterken.

Jos aanschouwt dit tafereel en knikt glimlachend naar de fysiotherapeut.

Na enige tijd komt de fysio tot bij Jos en wil hem dezelfde oefening laten doen.

Jos staat op en gaat terug zitten, zo een viertal keer na elkaar. Opeens wordt Jos heel erg boos en slaat met zijn vuist op het gezicht van de fysiotherapeut.

Jos geraakt helemaal over zijn toeren en begint te roepen “ wat denkt gij wel onozelaar, zo met mijn voeten spelen”.

Jos dacht dus dat de fysiotherapeut met zijn voeten aan het spelen was omdat hij telkens moest opstaan en weer gaan zitten. Hij begreep dus niet dat dit een fysiotherapeutische oefening was.

Dit gedrag is dus een gevolg van een situatie die totaal onduidelijk was voor Jos en dan verliest hij zich in agressie, zowel verbaal als fysiek.

Het gevolg is dat Jos niet meer wil meewerken met de fysiotherapeut want hij koppelt die negatieve ervaring vast aan een gezicht.

Deze situatie had vermeden kunnen worden als men er zich eerst van vergewiste dat Jos duidelijk begreep wat de bedoeling was. Je zou dit kunnen doen aan de hand van een geschreven iets, een pictogram of een foto.

En zo gaat het vaak met “ moeilijk gedrag”. Als dingen niet duidelijk zijn veroorzaken ze stress bij dementerenden en vervallen zij in “negatief gedrag”

Zintuiglijk theater

Wij spelen een aantal keer per maand zintuiglijk theater voor onze bewoners die zich al in de verdere fases van dementie bevinden ( verborgen en verzonken fase).

De voorstelling is er voornamelijk op gericht om de zintuigen positief te prikkelen en op die manier innerlijke rust te creëren.

Tijdens de voorstelling wordt er zo goed als niet gepraat maar richten we ons vooral op de verschillende zintuigen.

Afgelopen voorstelling nam ik Mieke mee, een dame die voorheen een doler was en door immobiliteit niet meer kan stappen.

Mieke is extreem onrustig, ze schreeuwt, gilt en vindt geen rust gedurende een ganse dag.

Dit gedrag is niet vreemd , voorheen liep zij een ganse dag rond en prikkelde zichzelf, nu dit niet meer lukt, kan zij enkel nog schreeuwen en gillen om zo zelf een prikkel te creëren ( vibraties) , weliswaar op een “vervelende” manier voor haar omgeving.

Haar begeleiders geven aan dat ze het erg moeilijk vinden om Mieke tot rust te laten komen. Het lijkt voor hen alsof er geen contact meer mogelijk is.

Tijdens de eerste minuten van de voorstelling was Mieke erg onrustig, ze jammerde , weende en gilde.

Op zulke momenten is het belangrijk om zelf rustig en kalm te blijven ( spiegel neuronen!).

En dan gebeurde het onwaarschijnlijke....Mieke werd rustig en ontspande zich. De aangeboden prikkels werden gretig opgenomen en haar gedrag veranderde.

Er was interactie, ze nam de handen van de spelers vast, liet het toe dat men haar masseerde en beantwoordde dit met een grote glimlach.

De spanning verdween uit haar lichaam en ze reageerde steeds alerter op de prikkels. Je zag haar echt genieten....prachtig gewoon!

En het mooiste is dat Mieke een ganse avond rustig en ontspannen bleef net alsof haar hersenen de nodige brandstof hadden getankt om even verder te kunnen.

En in feite is dit ook zo. De hersenen van onze dementerenden hebben nood aan eenvoudige en aangename prikkels. Zij worden vaak overspoeld met prikkels ( TV, radio, druk gepraat,...) die zij niet meer kunnen plaatsen en die vooral chaos in de hersenen teweegbrengen.

Op dat soort “negatieve prikkels” reageren zij negatief met “gedragsproblemen” als gevolg!

En zo zie je maar dat aangename zintuiglijke prikkels een wereld van verschil kunnen betekenen in de wereld van dementie!

Workshops voelschorten voor het komende najaar

Onze workshops zijn een groot succes en de vraag naar blijft groot daarom gaan we er ook dit najaar mee verder.

Naast heel wat inhoudelijke en praktische uitleg omtrent ons zintuiglijk materiaal krijg je ook een ( korte) uitleg over het gebruik van aroma therapie.

Het werken met etherische oliën sluit nauw aan bij onze voelschorten ...op die manier kan je het werken met zintuiglijk materiaal nog versterken.

An, de aroma meter van Joostens werkt al jaren met etherische oliën binnen onze voorziening en zij is dan ook de meest aangewezen persoon om jullie mee op weg te helpen naar een actief gebruik hiervan.

Onze workshops vinden plaats in ZNA Joostens, Kapellei 133 te Zoersel

Wil jij er ook graag bij zijn, schrijf je dan snel in....

Vrijdag 26 september van 13 tot 16u

Vrijdag 21 november van 13 tot 16u

De deelname prijs bedraagt 5 euro / per persoon ( materiaal inbegrepen).

Wij vragen jullie om enkel een ( bad) handdoek, schort, kussensloop of ( zachte) sokken mee te brengen zodat iedereen zijn eigen creatie mee naar huis kan nemen.

Indien je als groep wil inschrijven ( minimum 8 personen) kunnen er ook extra workshops ingericht worden!

Alle vragen en inschrijvingen kunnen gericht worden aan minsen@skynet.be

Veel groeten en wie weet tot binnenkort

Nadia

ZNA Joostens danst

In Joostens maken wij heel wat plezier!
Soms leven er nog erg stereotype ideeën rond de wereld van dementerenden...
Met onderstaand filmpje wil ik jullie laten zien dat deze wereld niet alleen maar kommer en kwel is...maar dat we met z'n allen ook heel wat prachtige en hartverwarmende momenten beleven!

Ontremd gedrag

Bij een groot deel van onze dementerenden zien we het ontstaan van ontremd gedrag.

Ontremd gedrag is een gedragsstoornis die ontstaat omdat er belangrijke delen in de hersenen steeds meer beschadigd raken.

Hierdoor treden er neurovegetatieve veranderingen op in de hersenen die een invloed hebben op het seksueel gedrag, eetstoornissen veroorzaken en het slaappatroon ontregelen.

Je zou dit ontremd gedrag kunnen omschrijven als “ gedrag waar bijna geen rem meer op zit” of “ gedrag dat in overdrive gaat”.

Op seksueel vlak zien we dat mensen regelmatig een obsceen taalgebruik gaan hanteren of zichzelf te pas en te onpas uitkleden en vaak ook handtastelijk worden.

Het is vaak zo dat deze mensen een enorme nood hebben aan lichamelijke nabijheid van anderen maar door hun ongepaste manier waarop zij dit uiten bereiken ze vaak het tegendeel. Heel wat hulpverleners gaan hen juist op afstand houden omwille van hun handtastelijkheden wat voor hen zeer tragisch is.

Alhoewel je hen geen nieuw gedrag meer kan aanleren en het absoluut geen zin heeft hen te berispen is het toch belangrijk om consequent te zijn.

Wanneer dementerenden obsceen taalgebruik hanteren negeer dit dan ( doe alsof je het niet hoort!) want hoe meer jij reageert hoe meer hij het zal doen!

Reactie ( ook negatief) versterkt dit gedrag.

Ook wat betreft handtastelijkheden....trek je grens maar overdrijf niet!

Uiteraard moet je niet toelaten dat iemand aan je borsten zit maar probeer die nood aan lichamelijkheid op een aanvaardbare manier te compenseren door de persoon zijn hand eens vast te pakken of door samen eens te dansen,...

Iedereen heeft nood aan lichamelijke nabijheid , dit maakt ons tot mens!

Wanneer het gaat over een ontremd eetpatroon probeer dan de persoon in kwestie af te leiden.

Onderneem actieve en leuke activiteiten die het geobsedeerde denken doorbreken en zorg voor gezonde alternatieven wat eten betreft.

Spijtig genoeg zal je ontremd gedrag niet kunnen veranderen maar je kan het wel kanaliseren tot een meer aanvaardbare vorm.

Want wanneer je niets onderneemt loopt de persoon in kwestie groot gevaar om sociaal uitgesloten te worden!

Bedenk altijd dat hun gedrag een gevolg is van hun ziekte en zij er niet rationeel voor kiezen om zich zo te gedragen!

Benefiet voorstelling

Warre Borgmans, de bekende acteur, is de peter van Joostens.

Op donderdag 19 juni geeft hij een voorstelling “ Eindelijk Hamlet” in CC Schoten – zaal de kakelaar.

In dit theaterstuk zweeft Warre Borgmans tussen humor en drama, realiteit en fantasie. Feiten over shakespeares ' Hamlet' worden vlot verweven met anekdotes over zijn eigen leven. Dat Warre ook enorm goed kan vertellen, maakt het allemaal nog zoveel beter. Als je graag lacht, is dit stuk zeker een aanrader!

En naast het bijwonen van een geweldige avond, waar je trouwens onze voelschorten kan bewonderen, steun je ook nog eens tal van prachtige projecten!

De opbrengst van deze avond komt volledig ten goede aan de organisatie van activiteiten en projecten voor onze bewoners!

Één van deze gefinancierde projecten is een volledig uitgebouwd “belevingscircuit” voor onze dolende bewoners.

Binnen enkele maanden kunnen zij dankzij uw steun, ontspannen en genieten van voelwanden, lichtgevende kubussen, waterzuilen, diafragma projecties, natuurgeluiden en belevingshoeken!

Dus met z'n allen naar CC schoten – zaal de kakelaar op 19 juni om 20u.

Tickets kosten 15 € in voorverkoop en 17€ aan de kassa.

Je kan tickets kopen aan het onthaal van Joostens ( elke werkdag tussen 9 en 15u) of je kan telefonisch reserveren 03/384.56.05 of via mail helga.maeyens@zna.be, mits overschrijving op het rekeningnummer BE 78 0910 1768 8886 met de vermelding “ Hamlet en het aantal personen”. De kaarten kan je dan de avond zelf ophalen aan de kassa.

Hopelijk zie ik u allen dan!

Alvast nen hele dikke merci namens mezelf en al mijn bewoners!

Week van de valpreventie

Deze week staat helemaal in het teken van de valpreventie, het voorkomen van valpartijen bij ouderen.

Nog veel te vaak zijn ouderen het slachtoffer van een val met ernstige gevolgen zoals heupfracturen.

En vaak is er naast het lichamelijk letsel ook een blijvend psychisch gevolg.

Velen onder hen worden bang om nog actief te bewegen en ondernemen nog weinig waardoor ze zowel lichamelijk als psychisch zeer snel gaan degenereren!

Om hier de aandacht op te richten naar zowel de oudere als zijn omgeving hebben we deze week op Joostens een aantal leuke activiteiten bedacht.

Afgelopen maandag hielden we een grote sessie Zumba waaraan alle bewoners en hun familie konden deelnemen. Er werden aangepaste bewegingen gemaakt op leuke muziek zodat iedereen kon zien dat bewegen vooral plezier betekent.

Maar naast zumba organiseerden we ook een “sterren op de dansvloer” namiddag.

We dansten de polka , een wals of een vogeltjes dans op de tonen van nostalgische muziek.

En het fijne aan zo een dansnamiddag is dat muziek en beweging een geweldige positieve invloed heeft op onze mensen hun psychisch welzijn.

Maar naast al die actieve activiteiten proberen we ook een bewustwordingscampagne te lanceren.

Want vallen heeft vaak te maken met onaangepast schoeisel en kledij.

Broekspijpen die te lang zijn, rokken die afzakken, schoenen zonder antislip, versleten veters of pantoffels geven vaak aanleiding tot onstabiliteit met vallen als gevolg!

Maar niet alleen kledij en schoeisel zijn een bron van gevaar ook de inrichting van een huis speelt mee.

Tapijten stoppen vaak bruusk de beweging als je met een rollator stapt of lage meubelstukken worden niet op tijd opgemerkt met struikelen tot gevolg.

Ik denk dat het goed is om de leefwereld van onze ouderen eens van nabij te bekijken....want voorkomen is veel beter dan genezen!!!

Op stap met dementerenden

Sociale integratie, inclusie,...allemaal dure woorden om te omschrijven dat ook mensen met een beperking nood en recht hebben op een actieve deelname in onze samenleving.

En in Joostens dragen we deze visie een warm hart toe...

Vandaag vertrokken we richting Deurne, naar de plaatselijke markt.

Slenteren langs talloze kraampjes met de zon op ons gezicht...echt zalig!

Proeven , ruiken en voelen aan al dat kleurrijk fruit.

En de talloze herinneringen die komen bovendrijven bij onze mensen...”och, zusterke , ik ging vroeger wekelijks naar de markt” , “ wat ben ik blij om hier nog eens terug te komen”...geweldig toch!

Onze mensen vinden dit hele gebeuren zo geweldig en vooral omdat ze ieder een portemonneetje bij hebben met enkele euro's zodat ze echt iets voor zichzelf kunnen kopen.

Je ziet hen stralen wanneer ze hun eigen aankoop zelfstandig betalen en hun koopwaar goed wegmoffelen.

De zak snoep of de nylonkousen zijn op dat moment een schat van onbetaalbare waarde voor hen.

En alle marktbezoekers zullen het geweten hebben....onze mensen zijn zo echt en ontwapenend dat menigeen niet anders kan dan glimlachen om de aanstekelijke vrolijkheid van onze mensen.

En onze Ferre was nog het meest fantastisch...hij besloot om met zijn centen een boeketje bloemen te kopen om in onze living op tafel te zetten.

“ daar heeft iedereen veel plezier van” zei hij met een trotse glimlach.

En de pret was nog niet gedaan, we kochten enkele gebraden kippen die we op een terrasje lekker oppeuzelde samen met een verfrissend pintje of glaasje wijn.

En wees maar zeker dat die kippetjes meer dan gesmaakt hebben ; )

Op de markt kochten we ook nog heerlijk geurende koffiebonen die we de komende dagen gaan malen en opschenken.

Maar ook lekkere radijsjes die we met een boterham met platte kaas gaan op smullen...

En zo blijven we de komende dagen verder drijven op deze sfeer....

En zoals ik al vaak heb gezegd is dit het schoonste bewijs dat het niet gaat over het WAT je doet maar des te meer over het HOE!

Een sfeer creëren waar onze mensen weer heel even hun gewone leven van weleer kunnen oppikken en dit ondersteunen door hen deze kansen te bieden dat is wat volgens mij de definitie van inclusie inhoudt!

Hop naar de volgende uitstap ; )

Knutselen met dementerenden

Binnenkort is het weer lentemarkt bij ons in Joostens...en dat betekent werk aan de winkel!

Knippen, plakken, schilderen, naaien,..om al die fraaie knutsels tijdig klaar te krijgen.

Heel wat mensen denken soms dat personen met dementie dit alles niet meer kunnen....niet dus!

Uiteraard is het belangrijk om de dingen ietwat te vereenvoudigen ( omwille van hun problemen met de fijne motoriek).

Maar wanneer het materiaal is aangepast en de te volgen stappen vereenvoudigt zijn slagen zij er in om prachtige creaties te verwezenlijken.

Soms zijn fijne penselen voor hen moeilijk te hanteren maar wanneer ze in de plaats een stukje (schuur) spons of een kwastje met grote handgreep krijgen lukt schilderen en plakken wel.

Ook stempelen in plaats van schilderen kan een eenvoudige oplossing bieden.

En misschien is het knutselwerk niet altijd even perfect gemaakt maar dat is het minste van onze zorgen!

Plezier beleven, in volle bewondering kijken naar je eigen creaties en daaruit een groot zelfvertrouwen putten zijn nog altijd de belangrijkste doelen tijdens onze crea momenten!

Ik laat jullie even meegenieten van al die prachtige dingen die onze mensen gemaakt hebben!

Ondervoeding bij dementerenden

Heel wat personen met dementie krijgen te maken met ondervoeding tijdens hun ziekteproces.

De meerderheid zijn de nog thuiswonende ouderen. Zij vergeten letterlijk te eten en te drinken.

Hoe kan dat denkt u....wel het zogenaamde hongergevoel verdwijnt tijdens het ziekteproces waardoor eten voor hen geen primaire behoefte meer is.

Doch spelen er ook nog andere belangrijke aspecten mee in het te weinig eten en drinken.

Heel wat van deze mensen krijgen te kampen met slikproblemen waardoor eten vaak een moeizaam iets wordt. Je continue verslikken is een pijnlijke en beangstigende zaak!

Deze mensen zijn beter af met gepureerd of gemixte voeding en ingedikte drank!

Maar ook tand – en/of gebitsproblemen zijn vaak een deel van het voedingsprobleem.

Een prothese die niet meer fatsoenlijk past maakt kauwen moeilijk en pijnlijk en dan is het niet verwonderlijk dat velen zeer weinig gaan eten.

Naast al deze medische problemen hebben we ook nog de sociale aspecten en deze kunnen we zeer zeker positief beïnvloeden!

Een gezellig gedekte tafel met mooi servies, een fleurig bloemetje en kleurrijke servetten nodigt sowieso al veel meer uit tot eten dan een sobere tafel.

Zet tijdens het eten alle achtergrondgeluiden uit ( geen radio , geen TV,...) deze leiden de aandacht alleen maar af.

Naast het elimineren van “ storend” achtergrondgeluid moeten we ook naar ons eigen gedrag gaan kijken.

Wanneer wij continue de kamer in – en uit lopen, hardop praten met elkaar, de telefoon continue rinkelt,...zijn wij een zeer grote stoorzender voor onze mensen!

Hier is het teletubbieprincipe echt wel op zijn plaats....enkel de aandacht richten op datgene waar hij naartoe moet gaan!

Schep geen grote hoeveelheden op deze mensen hun bord, dit zal hen enkel ontmoedigen.

Het is veel beter hen verschillende kleine maaltijden/snacks per dag aan te bieden zo blijft hun energie peil een ganse dag op niveau!

Zet gans de dag bekertjes met drinken op de tafel zodat ze regelmatig gaan drinken ( visueel maken werkt echt!).

Een bijkomend probleem bij ondervoeding is het gegeven dat heel wat personen met dementie vaak niet meer weten hoe te beginnen eten!

Velen onder hen kampen met een probleem qua herkenningsbegrip en weten dus niet meer hoe een bestek te hanteren.

Doe voor ( zo zet je hun cognitief bewegingsschema in gang) en het is zo dat veel mensen beter met een lepel kunnen eten dan met een vork!

Smul namiddag

Enkele keren per jaar organiseren we op Joostens een heuse smul namiddag.

Gisteren was het weer zover.... onze frietjes smul namiddag.

Dat betekent....werk aan de winkel....aardappelen schillen en tot frietjes verwerken....voor een 100 tal mensen.

En das altijd geweldig om te zien hoe onze bewoners helemaal opgaan in dat karwei.

Herinneringen aan vroeger komen dan steevast boven en het speeksel loopt iedereen al in de mond alvorens de eerste friet gebakken is.

Alle fantasierijke combinaties passeren de revue...frietjes met een lekkere kwak mayonaise, met stoofvlees saus, pickles, een cervela, of een lekkere haring erbij...

En het jassen en snijden is altijd al veel te snel voorbij, ook al passeren er ettelijke kilo's door de handen!

De voorbereiding op al dat lekkers heeft altijd een speciaal sfeertje...het samenwerken aan iets groots geeft iedereen vleugels en de nodige dosis zelfvertrouwen.

En in de namiddag is het dan eindelijk zover...de zelfgemaakte frietjes worden dan lekker gebakken en in smakelijke puntzakjes met een grote kwak mayonaise geserveerd.

Leuk en gezellig zal u denken....wat zeker en vast ook zo is...toch zit er achter zo een smul namiddag meer dan je op het eerste zicht denkt!

Het ruiken, proeven en het zien van de frietjes roepen heel wat fijne herinneringen op bij onze bewoners. Ze vertellen honderduit over hun jonge jaren op de kermis waar ze vaak hun man of vrouw voor het eerst ontmoette.

En die geweldige verhalen die gepaard gaan met een immense glimlach op hun gezicht....dat is prachtig!

Er wordt samen gelachen, gesmuld en soms ook een traan weggepinkt. Want herinneringen aan mooie, vervlogen tijden roepen soms ook allerhande emoties op.

En is dat erg?....Nee ...juist niet! Afscheid nemen van wat eens was hoort ook bij ons leven. Ik denk dat het belangrijk is dat ook mensen met dementie hun verdriet mogen en kunnen uiten!

Door gewoon naar hun verhaal te luisteren en hun emoties te respecteren geef je hen een heel belangrijke boodschap, namelijk, dat zij serieus worden genomen ondanks al hun beperkingen en dat zij mogen zijn wie ze zijn!

En zo schuilt er achter onze smul namiddag een existentieel kantje!

Paniek bij dementerenden

Ik krijg regelmatig de vraag hoe het komt dat dementerenden zich zonder aanwijsbare aanleiding heel erg paniekerig gaan gedragen.

Ze verkrampen, willen geen stap meer vooruit zetten, huilen , protesteren,...

Eerst en vooral denk ik dat er altijd een aanleiding is maar dat wij ons daar vaak niet bewust van zijn!

Dementerenden reageren nooit “out of the blue” paniekerig , er is altijd een aanleiding, hoe klein of nietszeggend (voor ons) ook.

Zoals ik hier al vaak heb gezegd, hebben mensen met dementie een enorme nood aan structuur en duidelijkheid, dit geeft hen een gevoel van veiligheid.

Zij zijn niet ( meer) in staat om nieuwe, onbekende situaties te kaderen en deze correct te interpreteren.

Zo kan een dementerende helemaal overstuur geraken als je nieuwe attributen in zijn kamer plaatst. Deze voorwerpen zijn voor hem ongekend en bijgevolg bedreigend. Probeer altijd wanneer je iets wil vernieuwen op zoek te gaan naar oude, gekende materialen, deze zijn het makkelijkst te integreren.

Daarnaast hebben zij ook hun eigen “ vertekende” waarneming waardoor zij bepaalde zaken anders zien dan wij.

En deze “vervormde” waarneming geeft vaak aanleiding tot paniek.

Zo kan een dementerende helemaal overstuur raken omdat hij bijvoorbeeld het “rode lichtje” van een televisietoestel aanziet als vuur.

Of het nachtlampje dat voor de veiligheid wordt aan gelaten ' s nachts kan bepaalde schaduwen creëren die voor de dementerende angst oproepen.

Dit heeft te maken met het gegeven dat zij niet meer in staat zijn om associaties te leggen.

Zij zien bijvoorbeeld een schaduw op de muur maar begrijpen niet dat deze door de lamp gecreëerd wordt.

Het resultaat zal zijn dat de dementerende continue uit bed zal komen, de gang oploopt en helemaal overstuur raakt.

Het is dan ook zinloos om hem of haar van het tegendeel te overtuigen....dit werkt niet!

Hij of zij is op dat moment op zoek naar veiligheid en jij bent degene die deze broodnodige veiligheid kan bieden , zelf slaagt hij daar niet meer in.

Wanneer de dementerende paniekerig reageert probeer dan uit te zoeken wat de aanleiding is, vaak zijn het kleine, banale dingen die wij over het hoofd zien.

Sommige kunnen nog verbaal aangeven wat hen bang maakt!

Ga nooit mee in het gevoel van angst maar probeer juist een zelfzekere houding aan te nemen! Denk aan de spiegel neuronen, als jij mee in paniek raakt of je straalt radeloosheid en onmacht uit dan zal de angst van de dementerende alleen maar toenemen.

Neem hen wel serieus...er is niets zo erg als de boodschap krijgen dat ze het allemaal niet meer weten of nog sterker dat ze uitgelachen worden!

Hun angst is echt en reëel en voor hen op dat moment onoverkomelijk.

Depressies bij dementerenden

Onderzoek leert dat 19% van alle dementerenden kampen met één of andere vorm van depressie.

Dementie zorgt voor veranderingen in de hersenen waardoor er storingen optreden in de geheugen functies en de cognitieve vermogens.

Een depressie is deels direct te wijten aan deze veranderingen in de hersenen.

Een andere belangrijke factor in het ontstaan van een depressie is de manier waarop de persoon met dementie deze veranderingen beleefd.

Door de degeneratie van de hersenen en de afname van de cognitieve vermogens kan de persoon met dementie steeds minder en wordt steeds afhankelijker van zijn omgeving.

Telkens wanneer de persoon iets onderneemt wordt hij geconfronteerd met zijn falen wat de kans op depressieve gevoelens ernstig doet toenemen.

Het gevolg hiervan is dat de persoon in kwestie steeds minder gaat ondernemen en geen plezier meer beleeft in dagdagelijkse dingen en steeds meer zal gaan piekeren en tobben.

Dit heeft een serieuze weerslag op zijn kwaliteit van leven.

Om deze vicieuze cirkel te doorbreken is hij aangewezen op hulp vanuit zijn omgeving!

Er zijn een aantal belangrijke aspecten die je kan toepassen om deze mensen te helpen namelijk:

• reminiscentie : terugblikken op het leven d.m.v. eenvoudige herinneringen op te roepen ( foto's, geuren, levensboek maken,...)
• muziek ( therapie) :muziek werkt vaak rustgevend en ontspannend en roept tevens ook heel wat fijne herinneringen op.
• Een huishoudelijke sfeer creëren: een warme, knusse sfeer draagt tot tegenstelling van een klinische omgeving bij tot een gevoel van geborgenheid.
• Plezierige Activiteiten Methode: bij deze methodiek is het belangrijk om op zoek te gaan naar datgene wat de persoon interesseert en fijn vindt.
  Iedere dag wordt er een vast individueel moment ingepland om samen met de persoon bezig te zijn ( dat is zijn of haar speciaal moment).
  Deze activiteiten hebben als doel om een succes ervaring op te doen en het piekeren en tobben te doorbreken.
  Je hoeft het heus niet ver te gaan zoeken; met een dagelijkse wandeling buiten kan je al heel wat succes boeken.
  Het doel is dat de persoon deze individuele activiteit als fijn ervaart waardoor hij opnieuw iets heeft om naar uit te kijken. Dit is vaak al genoeg om de vicieuze cirkel te doorbreken en zijn leven opnieuw perspectief te bieden.

Fixeren

Wie de media de afgelopen weken heeft gevolgd zal vast wel gezien hebben dat er een heel debat is ontstaan rond fixatie van dementerenden.

In heel wat rusthuizen worden “moeilijke” (lees agressieve) dementerenden vastgemaakt...met Zweedse gordels, bekkengordels, verpleegdekens, voorzettafels,...vaak nog gecombineerd met een kalmeermiddel zoals haldol.

Op die manier probeert men mensen die agressief zijn tegen zichzelf en de anderen te beschermen.

Deze maatregelen zijn een gevolg van statisch en lineair denken!

Men zou zich beter bezighouden met de vraag “ Waarom sommige dementerenden agressief zijn”!

Ik ben ervan overtuigd dat aan de grond van agressie een ander gevoel ligt, namelijk angst!

Dementerenden verliezen elke grip op hun leven, ze zijn afhankelijk van anderen, zijn erg verward en totaal gedesoriënteerd,...je zou voor minder angstig worden.

Ook wij kennen dat gevoel, stel je maar eens voor dat je verdwaalt bent, je weet niet meer waar je bent, het wordt stilaan donker en je wordt overvallen door een gevoel van radeloosheid,...het enige wat je op dat moment wil is hulp, iemand die je de hand reikt en vriendelijk zegt “ kom, ik breng je naar huis”.

Mensen vastbinden heeft dan ook totaal geen enkele zin, integendeel, je maakt de angst alleen nog maar groter en veroorzaakt nog meer agressie.

Mensen met dementie hebben vooral nood aan een warme, lichamelijke en liefdevolle benadering.

Door hen op die manier te bejegenen zullen zij je beginnen vertrouwen en jou zien als een baken, als iemand waarop ze kunnen vertrouwen. Dat zal je nooit verkrijgen als je hun agressie beantwoord met agressie ( want dat is fixeren)!

In heel wat rusthuizen denken ze blijkbaar nog steeds dat zij door “straf” maatregelen dementerenden cognitief kunnen bijsturen...nee dus!

Iemand afzonderen op zijn kamer bijvoorbeeld omdat hij of zij continue roept werkt niet, het zal het roepen alleen nog maar versterken want de persoon in kwestie wordt nog angstiger omdat hij nu alleen is.

Ik denk dat fixatie maatregelen veelal te maken hebben met het comfort van het personeel en niet met het comfort van dementerenden.

Men denkt ( spijtig genoeg foutief) dat het werk minder zwaar is en het minder energie kost om “ lastige” mensen te fixeren.

Het tegendeel is echter waar, wanneer dementerenden zich gelukkig en bijgevolg niet agressief dienen te gedragen kost dit net minder “ negatieve” energie aan de hulpverlener!

De enige correcte visie om met dementerenden om te gaan is ervoor te zorgen dat je deze mensen de juiste welzijnszorg biedt : aangepaste activiteiten voorzien, een positieve en warme sfeer installeren, meegaan in hun verhaal, hen lichamelijk benaderen met een knuffel, op zoek gaan naar de oorzaak van hun angsten en daar een antwoord op bieden,...

En wanneer je aan deze basisregels voldoet en een positieve grondhouding uitstraalt zullen de gevallen van agressie drastisch verminderen!

Het niet meer herkennen van personen

Iedereen die met dementie te maken heeft kent het fenomeen....op een bepaald moment herkent de dementerende persoon zijn naasten niet meer.

Veel mensen vragen zich af hoe dit komt....

Dit alles heeft te maken met de werking van het geheugen. Ons geheugen bestaat uit een hele reeks beelden die wij op elk moment kunnen oproepen, razendsnel en onbewust.

Als iemand tegen ons zegt de sleutel ligt naast de radio dan kunnen wij ons daar een perfecte voorstelling van maken en de sleutel ook zeer snel vinden.

Ons geheugen heeft dus niet alleen de functie om herinneringen op te halen maar ook om dingen te herkennen. Hierdoor weten wij waar we zijn, waar we naartoe moeten, herkennen we anderen en weten we hoe een bepaald voorwerp eruit ziet.

Vanaf het moment dat dementie begint, worden er geen nieuwe beelden meer opgenomen in het geheugen.

Bestaande beelden vervagen en gaan verloren, eerst degene van de afgelopen jaren nadien die van veel eerder. Alleen de beelden uit een heel ver verleden ( 50 jaar geleden) blijven bestaan.

En dat is ook de reden waarom een dementerende zijn naaste nu niet meer herkent.

Zijn overgebleven beelden dateren uit een ver verleden en kloppen niet meer met de realiteit ( beeld van nu).

En dus zal een dementerende vrouw bijvoorbeeld haar man na verloop van tijd niet meer herkennen omdat alleen nog het beeld van haar man van vroeger bestaat.

Hetzelfde geldt ook voor de kinderen, de dementerende heeft een beeld in het hoofd van de kinderen toen die nog klein waren maar er bestaat geen beeld meer van de volwassen kinderen.

Dat is ook de reden waarom dementerenden “ in het verleden “leven.

In medebewoners herkennen zij hun moeder of vader....net omdat die beelden nog levendig in hun geheugen zitten.

Daarom vinden zij het ook geweldig om over vroeger te praten. Foto's van vroeger te bekijken....dit biedt hun herkenning en bijgevolg ook veiligheid.

Hoe meer je hen probeert te overtuigen van wie wie is hoe meer chaos je creëert en hoe angstiger zij gaan reageren want datgene wat je zegt kunnen zij niet meer oproepen en ook niet meer inprenten!

Naai café

Het is de kunst om mensen met dementie zo normaal mogelijk te laten leven , ook in een voorziening.

De uithuisplaatsing is sowieso al een ingrijpende gebeurtenis dus kan je maar beter zorgen dat het “ normale” leven benadrukt wordt!

En een “ normaal” leven is datgene voortzetten wat dicht aansluit bij hun interesses en datgene wat voor hen bekend is = veiligheid!

Daarom probeer ik activiteiten uit te zoeken die zij (her) kennen en die zij in hun leven vaak gedaan hebben, weliswaar aangepast aan hun mogelijkheden.

En dus houden we regelmatig een naai café.

In ons naai café herstellen we persoonlijke kleding , knopen aannaaien, een zoom inleggen, kousen stoppen, een lapje op een broek naaien,....

De dames zitten dan gezellig bij elkaar aan een grote tafel en werken volgens eigen kunnen. Maar ook dames die niet (meer) over een fijne motoriek beschikken worden betrokken tijdens deze activiteit.

Zij zoeken gepaste knopen uit, gaan rond met een schaal koekjes, schenken koffie uit ,...

Tijdens zo een activiteit breng ik ook vaak mijn naaimachine mee en doe ik het moeilijker werk. De interesse van de dames in het machine is geweldig om te zien alsook hun commentaar op mijn naai kunsten ; )

En zo is ons naai café altijd een hele gezellige boel want er wordt niet alleen gewerkt maar ook gezellig gekeuveld, een kop koffie gedronken , een grapje gemaakt. Deze sfeer werkt zeer aanstekelijk want ook bewoners die in eerste instantie de boot afhouden komen toch regelmatig binnen gelopen en de meesten blijven ook hangen in ons café.

Op zulke momenten lijkt het wel of de vrouwengilde weer tot leven komt ; )

En zo zie je maar dat deze simpele activiteit echt een verschil kan betekenen voor onze mensen.

Al die tevreden gezichten wanneer de klus geklaard is, hun trots om datgene wat ze nog verwezenlijken...das echt prachtig om zien.