woensdag 17 december 2014

Bomma babbelut

Snoep, en mensen met dementie is bijna altijd een geslaagde combinatie : )
Dus werd ik voor één dag bomma babbelut.
Ik stalde in mijn kraampje heel wat snoepbokalen met oude snoep uit, koetjesrepen, zure beertjes, zoethoutstokken, lekstokken, napoleon bollen, zachte gommen, spekken, groene pikkers, ufo's, pepermuntjes,...
Je had al die glinsterende ogen van onze mensen eens moeten zien...
De snoep werd uitgekozen en netjes afgewogen op een oude weegschaal en in een papieren zakje gestopt, net zoals vroeger.
De oh's en ah's waren niet te tellen...”och , das plezant hé, ik ging vroeger ook voor 5 centiemen snoep kopen in ' t winkeltje”.
En bomma babbelut, die had er ook geweldig veel plezier in, een babbeltje met de klanten, een grapje over bompa tuttefrut, een stiekeme knipoog,....echt geweldig om helemaal mee te gaan in die beleving.
En zoals ik al vaak heb gezegd is het allemaal niet zo moeilijk om onze mensen belevingen aan te bieden, inspelen op hun vroegere herinneringen en je komt tot heel wat creatieve dingen!
De herinneringen aan onze mensen hun kindertijd zitten nog steeds ergens diep weggeborgen, het is de kunst deze herinneringen terug op te diepen, en dat kan je het best doen door er een visuele voorstelling van te maken.
Er kwamen heel wat leuke verhalen over vroeger terug naar boven.
Ons Wis schaterde het uit van het lachen toen ze aan mijn snoepkraampje stond.
maar schatteke” zei ze, “waar is den tijd dat ik met de centjes die ik van onze va moest sparen in het school stiekem snoep ging kopen”....”toen dat uitkwam heb ik ervan langs gekregen ze”.
En de glimlach op haar gezicht werd alleen maar groter toen ze net als vroeger stond te twijfelen en te denken welk snoep ze ging kopen om lekker op te smullen.
En bomma babbelut is alvast een graag geziene bomma in Joostens : )



dinsdag 9 december 2014

Stemmingsstoornissen

We hebben er allemaal wel eens last van...humeurigheid noemen we dat dan.
Bij personen met dementie kunnen stemmingen zeer snel en zonder aanwijsbare reden wisselen.
De ene moment schateren ze van het lachen om de volgende moment in hysterisch wenen uit te barsten.
Vooral mensen met frontotemporale dementie worden vaak geconfronteerd met dit verschijnsel.
Alles heeft te maken met de beschadiging van de “frontale” hersenkwab. In dit gedeelte ligt namelijk de emotie regulering.
Zij zijn dus niet meer in staat om de eigen emoties te sturen of te reguleren.
Deze snel wisselende stemmingen zorgen voor frustraties bij de persoon zelf en diens omgeving.
En hier ligt een valkuil te wachten....
Wanneer personen gillen, roepen, krijsen en ook nog fysiek agressief worden raken ze vast in een negatief patroon.
De omgeving gaat vaak alsmaar meer situaties vermijden uit angst bepaald gedrag teweeg te brengen.
Er wordt niet meer samen naar buiten gegaan, sociale situaties ( iets gaan drinken, gaan winkelen,...) worden vermeden uit angst voor de reacties uit de omgeving.
En zo wordt de leefwereld van de persoon met dementie alsmaar kleiner en wordt hij alsmaar meer gefrustreerd waardoor er steeds meer “probleemgedrag” zal ontstaan.
Er ontstaat dus een vicieuze cirkel....
Uiteraard is dit gedrag “vervelend” en soms moeilijk te plaatsen.
Je moet dit gedrag ook niet accepteren maar boos worden of zelf de controle verliezen helpt evenmin.
Het is goed om onacceptabel gedrag te blokken. Je geeft een korte duidelijke boodschap dat dit gedrag niet kan ( doe dit op een zakelijke manier, zonder enige vorm van emotie).
Daarnaast denk ik dat het belangrijk is om samen leuke dingen te blijven ondernemen. Ga wandelen, een fysieke inspanning maakt lichamelijk moe waardoor er minder getobd en gepiekerd wordt , wat frustraties doet afnemen. Maar ook dansen en zingen zijn goede voorbeelden van afleiding.