Sneeuwpret

Onze bewoners waren gisterenochtend door het dolle heen.

De immense sneeuwtapijt die buiten lag zorgde voor heel wat geïnteresseerde blikken bij het venster.

“maar zuster” kom eens zien hoe mooi het buiten is”...

En inderdaad het was net een schilderij...het bosrijke gebied waar onze voorziening in gelegen is was omgetoverd tot een “sprookjesbos”. Er was geen enkele voetafdruk te zien enkel een prachtig besneeuwd landschap.

Tijdens het ontbijt polste ik wie er straks even mee naar buiten ging, de sneeuw in...

Ons Wis, een 92 jarige maar kranige madam zag dat wel zitten.

“ dan zal ik eens een dikke sneeuwbal naar u gooien” lachte ze ; )

Dus ik met ons Wis naar buiten lekker warm ingeduffeld met muts en sjaal....we hebben in de groep allemaal grote glaspartijen zodat de andere bewoners ons konden zien.

Wis vond het geweldig! Ze pakte een handvol sneeuw en gooide in mijn richting...de deugnieterij stond op haar gezicht te lezen.

Daarna smeet ze heel wat sneeuwballen tegen de ramen waarachter de andere bewoners zich hadden neergevlijd. Tot groot jolijt van hen natuurlijk!

En nadat ik ons wis terug naar binnen had gebracht ( want het was heel koud!) maakte ik buiten een grote sneeuwman voor onze bewoners.

Dicht bij de venster zodat ze hem goed konden zien compleet met hoed, sjaal en wandelstok.

Onze bewoners vonden dat geweldig...het deed hen terugdenken aan hun kinderjaren.

En bij een kop warme chocolademelk vertelden ze over vroeger...hoe zij als kind in de sneeuw speelden, op bevroren vijvers liepen,sleetje rijden,...

Onze mensen werden weer even onbevangen kinderen...mooi!

En zo helpt de natuur hen...om terug herinneringen op te roepen die ergens diep verscholen zitten...