Bomma babbelut
Snoep,
en mensen met dementie is bijna altijd een geslaagde combinatie : )
Dus
werd ik voor één dag bomma babbelut.
Ik
stalde in mijn kraampje heel wat snoepbokalen met oude snoep uit,
koetjesrepen, zure beertjes, zoethoutstokken, lekstokken, napoleon
bollen, zachte gommen, spekken, groene pikkers, ufo's,
pepermuntjes,...
Je
had al die glinsterende ogen van onze mensen eens moeten zien...
De
snoep werd uitgekozen en netjes afgewogen op een oude weegschaal en
in een papieren zakje gestopt, net zoals vroeger.
De
oh's en ah's waren niet te tellen...”och , das plezant hé, ik ging
vroeger ook voor 5 centiemen snoep kopen in ' t winkeltje”.
En
bomma babbelut, die had er ook geweldig veel plezier in, een
babbeltje met de klanten, een grapje over bompa tuttefrut, een
stiekeme knipoog,....echt geweldig om helemaal mee te gaan in die
beleving.
En
zoals ik al vaak heb gezegd is het allemaal niet zo moeilijk om onze
mensen belevingen aan te bieden, inspelen op hun vroegere
herinneringen en je komt tot heel wat creatieve dingen!
De
herinneringen aan onze mensen hun kindertijd zitten nog steeds ergens
diep weggeborgen, het is de kunst deze herinneringen terug op te
diepen, en dat kan je het best doen door er een visuele voorstelling
van te maken.
Er
kwamen heel wat leuke verhalen over vroeger terug naar boven.
Ons
Wis schaterde het uit van het lachen toen ze aan mijn snoepkraampje
stond.
“maar
schatteke” zei ze, “waar is den tijd dat ik met de centjes die ik
van onze va moest sparen in het school stiekem snoep ging
kopen”....”toen dat uitkwam heb ik ervan langs gekregen ze”.
En
de glimlach op haar gezicht werd alleen maar groter toen ze net als
vroeger stond te twijfelen en te denken welk snoep ze ging kopen om
lekker op te smullen.
En
bomma babbelut is alvast een graag geziene bomma in Joostens : )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten