woensdag 5 juni 2013

Sociale integratie

Ik kan het niet genoeg benadrukken hoe belangrijk sociale contacten zijn voor onze bewoners.
Iedereen heeft nood aan een fijne babbel, een schouderklopje, een compliment...gewoon het gevoel van “ hier hoor ik bij, hier ben ik thuis”.
Onze bewoners wonen met zo een 34 mensen samen en toch bestaat er het gevaar dat zij vereenzamen!
Hoe kan dat zal u denken....
Onze Jan, een man van 86 jaar is erg hardhorend. In het verleden had hij al enkele hoorapparaten maar deed deze telkens stuk.
Omwille van zijn gehoorprobleem slaagt Jan er niet in welk gesprek dan ook te volgen. Tv en radio kan hij niet verstaan,...met andere woorden deze man loopt een groot risico om op termijn zeer eenzaam te worden.
Zijn kinderen zien het eigenlijk niet meer zitten om hem opnieuw hoorapparaten te kopen....het kost immens veel geld en zij vrezen dat hij ze toch weer stuk zal maken.
Al enkele weken zie ik met lede ogen aan hoe Jan iedere dag meer geïsoleerd geraakt van de rest van de bewoners.
Toch heeft nog nooit iemand Jan de vraag gesteld waarom hij zijn hoorapparaten stuk maakte.
Dus...waagde ik mijn kans en vroeg Jan naar het waarom...
Blijkbaar werkte Jan vroeger bij het spoor en daar was een goed gehoor een prioriteit om er te mogen werken.
Mensen met gehoorproblemen werden er zonder pardon buiten gezet.
En dat is dus de reden dat Jan ook nu nog geen hoorapparaten wil dragen. Hij is nog steeds erg bang voor represailles!
Ik wist dat het geen zin had om Jan met rationele argumenten te overtuigen...en dus zocht ik naar een andere manier.
Ik typte een brief met in de hoofding het logo van de spoorwegen.
In de brief stond dat de spoorwegen het dragen van een hoorapparaat steunden en het ten zeerste op prijs zouden stellen dat Jan dit ook zou doen.
En...blijkbaar was deze “ toestemming” voldoende om Jan opnieuw hoorapparaten te laten dragen.
Ik ben zo blij voor Jan want eindelijk kan hij deelnemen aan het sociaal leven wat zijn levenskwaliteit serieus zal doen toenemen!
En ...voor mezelf heb ik heel wat geleerd...ook al is iemand dement ...stel hem vragen, vraag naar het waarom van zijn beweegredenen!
Wij gaan er vaak vanuit dat we het allemaal wel weten....we schrijven bepaald gedrag toe aan het dementie proces ....
Maar soms liggen de zaken voor de hand...je moet ze alleen willen zien.

2 opmerkingen:

  1. Wat een prachtig blog ! En heel raar, maar in u herken ik mezelf.
    Vorig jaar ging het bedrijf waar ik 22 jaar gewerkt heb failliet. En al deed ik mijn job heel graag, ik wilde de rest van mijn actieve jaren niet meer als secretaresse werken. Mijn jeugddroom was verpleegster worden, maar door omstandigheden is dit niet doorgegaan. Maar het bleef in mij zitten ... En nu dacht ik, dit is mijn kans, nu moet ik het doen. In september start ik dus, op m'n 48e met de opleiding begeleider animator in de ouderenzorg. Met jouw blog nu (volledig) gelezen te hebben,ben ik er heel zeker van dat ik de juiste keuze gemaakt heb. Dit is mijn ding ! En ik heb nu al spijt dit ik bij jouw geen stage kan lopen, want jij straalt echt zoveel positieve energie uit ! Ik ben alvast een grote fan van jouw blog !!! Groetjes, Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Hilde,

    Geweldig dat jij een opleiding BAB gaat volgen!
    Onze sector schreeuwt om mensen zoals jij!
    Ik wens je alvast heel erg veel succes toe...maar als je het met hart en ziel doet kan het alleen maar slagen ; )
    En...altijd welkom!
    Liefs,
    Nadia

    BeantwoordenVerwijderen