Botsende karakters

Vierendertig bewoners zijn vierendertig verschillende persoonlijkheden en karakters. Dat dit af en toe resulteert in conflicten is dus niet verwonderlijk.

Zoals ik al eerder vertelde zijn wij een verticale afdeling. Dit betekent dus dat alle niveaus van dementie door elkaar zitten.

Het grote voordeel is dat onze mensen nooit meer van afdeling hoeven te wisselen als ze meer achteruitgaan. Het nadeel is dat een beginnend dementerende niet altijd begrijpt waarom een andere bewoner zich “vreemd” gedraagt.

En zo ben ik naast animator vaak ook bemiddelaar en scheidsrechter.

Het is belangrijk om beginnende “ conflicten” in de kiem te smoren alvorens ze escaleren en uitmonden in zware verbale – en /of fysieke agressie.

En de beste methodiek hiervoor is hen bezighouden....wanneer mensen iets om handen hebben storen ze zich veel minder aan het gedrag van anderen.

Vooral de beginnend dementerenden hebben nood aan bezig zijn anders gaan zij zich focussen op alles wat anderen “ verkeerd” doen en dat leidt tot conflictueuze situaties. Zij gaan dan anderen proberen “ bij te sturen “ en hen hun wil opleggen.

Een voorbeeld om dit probleem te kaderen:

Mon, een doler, loopt vaak de living in en uit en neemt dan wel eens een rollator van iemand anders mee. Cil, een beginnend dementerende vrouw vindt dit absoluut niet kunnen. Zij loopt dan achter Mon aan en zegt hem de rollator terug te brengen omdat deze niet van hem is. Uiteraard heeft Mon geen boodschap aan de preek van Cil en hij duwt haar weg,....als je hier niet snel ingrijpt krijg je dus een situatie die totaal kan escaleren.

Als er nu één ding is wat totaal niet mogelijk is , is het een dementerende ( fase 3) verbaal bij te sturen. Heel wat onder hen begrijpen onze verbale taal niet meer. Maar zij begrijpen maar al te goed de “ dreigende” intonatie in een stem en daar reageren zij op.

En iemand die zich verbaal “bedreigd” voelt gaat snel overgaan tot fysieke agressie want dat is de enige manier waarop iemand zich nog duidelijk kan maken.

Om zulke situaties zoveel mogelijk te vermijden zorg ik ervoor dat de beginnend dementerenden samen iets te doen hebben ( kaarten, een gezelschapsspel, huishoudelijke karweitjes,...) want door hen zich te laten concentreren op hun taak letten ze niet meer op de doler die al eens iets “verkeerd” doet.

Daarnaast probeer ik de dolers eveneens iets om handen te geven. Soms is een plastiek doosje met kleine prulletjes ( stukjes stof, blokjes, een balletje,...)al genoeg om hen bezig te houden.

Zij kunnen uren rommelen in een doos , uitladen, inladen,...

Voorkomen is dus beter dan genezen!