Kwetsbaarheid

Werken met mensen maakt van jezelf een zeer kwetsbaar iemand...dat is een belangrijke levensles die ik zelf dagelijks ondervindt.

Éen van mijn bewoonsters , ons Marie, is 93 jaar en palliatief.

Ze weigert alle vormen van eten en drinken...hoezeer je ook probeert haar te motiveren om een slokje of een hapje te doen...ze kan niet meer...ze is op.

En...ik gooi mezelf iedere dag opnieuw...dat is mijn manier om met mijn mensen om te gaan...ik kan niet anders dan alles geven.

Vaak hoor ik mijn naasten ( die het goed met me voorhebben) zeggen dat ik afstand moet bewaren...dat ik mezelf zo niet mag verliezen in mijn werk...

Das uiteraard gemakkelijk gezegd. Ik geloof er heilig in dat een existentiële relatie aangaan met je bewoners de enige en juiste manier is.

Wat is er mooier en echter dan een warme menselijke relatie... ik ga om met hen zoals ik zelf hoop dat ze later ( als ik hulp nodig heb) met mij zullen omgaan.

En je loopt een heel eind mee op hun laatste levenspad en dan is het erg moeilijk om afscheid te nemen. Want ieder afscheid van een mens waar je oprecht van houdt raakt je in het diepst van je ziel.

En naast de pijn die je voelt voel je ook heel veel warmte en dankbaarheid zo ook deze namiddag...

Ik zat op het bed van ons Marie...en we streelden elkaars hand en glimlachte liefdevol naar elkaar.

En hoe dement ons marie ook is...ze wist perfect wie ik was.

Op een bepaald moment greep ze mijn hand en fluisterde me toe : “zusterke...mijn allerliefste zusterke, ik hou van u “ terwijl de tranen over haar wangen stroomden.

Ik vroeg haar wat ik nog voor haar kon doen. En met ogen vol warmte en vuur antwoordde ze mij “ mij graag zien”.

Ik moet jullie waarschijnlijk niet vertellen wat dit bij me teweegbracht.

De tranen stroomden over mijn wangen, we knuffelden elkaar en dat moment was zo warm, zo liefdevol, zo puur...zo mens tot mens.

En mijn Marie is een ongelooflijke madam...zij was degene die mij troostte ...ze zei me dat ik niet verdrietig moest zijn omdat ze naar de hemel ging.

Ze leek ernaar uit te kijken om haar moeder, vader en man terug te zien.

Ze was in het reine met wat weldra te gebeuren staat.

En hoe pijnlijk het nieuws ook zal zijn, ik probeer me vast te houden aan het feit dat ik en marie ondanks een leeftijdsverschil van 50 jaar zielsverwanten waren en zijn!