Knuffeldieren en poppen

Mensen stellen me vaak de vraag of het aanbieden van knuffeldieren en/of poppen wel een goed idee is...

Velen vragen zich blijkbaar af ...of dit niet te kinderachtig is.

Bij mij op de afdeling heeft ongeveer de helft van onze bewoners een knuffel of een pop.

Voor hen zijn die knuffeldieren een belangrijke “vriend” in hun leven.

Sommige rijden rond met hun beer in de rollator....de beer is dan een hond waarmee gewandeld moet worden....anderen lopen rond met een pop die gewiegd en waarvoor gezongen moet worden.

Deze knuffeldieren en poppen geven een doel aan het leven van onze bewoners...zij halen een deel van hun eigenwaarde uit het gegeven dat ze nog voor anderen kunnen zorgen.

Voor mij is dit allesbehalve kinderachtig...maar net een prima manier om hen actief te houden en hen hun eigenheid te laten uitdrukken!

De terughoudendheid om een dementerende een beer of pop aan te bieden heeft volgens mij meer te maken met het feit dat anderen het moeilijk hebben om een volwassene ( dementerende) bezig te zien met speelgoed.

Voor hen past dit niet in het plaatje hoe een volwassene zich moet gedragen.

En dan zitten we weer op het eeuwige gegeven....van de eigen waarden en normen.

We vertrekken te vaak vanuit onszelf....”wij vinden dat een volwassene zich op een bepaalde manier hoort te gedragen”. Het “spelen” met beren of poppen hoort voor ons niet thuis bij een volwassene!

Maar als je zou vertrekken vanuit de dementerende kom je tot andere inzichten.

Onze mensen gaan terug in hun emotionele ontwikkeling....zij zijn niet meer de volwassene waarvoor wij hen willen laten doorgaan.

Zij functioneren sociaal en emotioneel terug op het niveau van een kleuter.

Is het voor hen dan niet eerlijker dat wij hen prikkels bieden op dat niveau?

Wanneer mensen niet de geschikte prikkels krijgen ontstaat er frustratie, apathie en zelfs ernstige gedragsproblemen.

Er is een groot verschil tussen kinderachtig doen tegen een dementerende ( brabbelen, met verkleinwoorden spreken, ....) of materiaal aanbieden dat “normaal” gesproken aan kinderen wordt gegeven.

Ik zie dat heel wat van mijn bewoners zich goed voelen bij hun knuffel of pop.

Deze biedt hen veiligheid en geborgenheid...net zoals een knuffel dat bij kinderen doet!

En die vertrouwdheid en veiligheid helpt hen om zich beter te kunnen handhaven in onze chaotische wereld.

Dus het aanbieden van een knuffeldier of pop is volgens mij niet kinderachtig...het heeft enkel te maken met hoe je ernaar wil kijken!