Een menswaardig
afscheid
Ons
Mie heeft enkele dagen geleden het aardse ingeruild voor het hemelse.
Na
een moedige strijd, die niet te winnen viel ( na twee hersen
infarcten) is het vredig inslapen een “schone dood “ geweest.
Ik
troost me met de gedachten dat ons Mie haar laatste dagen in liefde
en warmte heeft doorgebracht.
Gans
ons team heeft gedaan wat het kon...we hebben urenlang naast haar
gezeten, haar handen gestreeld, voor haar gezongen en ervoor gezorgd
dat ze haar laatste dagen in heel veel liefde en geborgenheid kon
doorbrengen.
Mie
was erg bang van wat komen ging...we merkten dit aan kleine
gebaren...ze hield ons krampachtig vast tijdens de verzorging.... ze
wilde ons letterlijk en figuurlijk niet loslaten...
En
dan komt het moment van onafwendbaar afscheid...
Ons
Mie was door omstandigheden een “OCMW” cliënt wat wil zeggen dat
de “maatschappij” verder zorgt voor een overledene.
Groot
was dan ook mijn woede en verdriet toen ik vandaag vernam dat ons Mie
gisteren werd gecremeerd en uitgestrooid zonder enige aanwezige!
Want dat is blijkbaar de “procedure” van het
ocmw...minderbedeelde mensen ( die geen familieleden) meer hebben
worden “in alle stilte” begraven of gecremeerd.
Deze
informatie ben ik te weten gekomen nadat ik zelf contact opnam
....omdat het wel erg lang duurde vooraleer we van enige dienst op de
hoogte werden gesteld.
Dit
gegeven maakt mij ziek en tegelijkertijd heel erg boos...
Welke
zichzelf respecterende samenleving gaat nu zo om met zijn meest
kwetsbare???
Dit
verdient niemand...
Dus
besloot ik vandaag om een afscheid plechtigheid te organiseren bij
ons op de afdeling.
We
hebben een mooie foto van ons mie ingekaderd en omringd met een kaars
en rozenblaadjes en met zijn allen haar lievelingsliedje “ de
lichtjes van de schelde “ gezongen.
En
....het was een mooie plechtigheid...die ons Mie ten volle
geapprecieerd zou hebben....
En
lieve Mie...hopelijk hebben wij jou op onze manier waardig naar je
verdiende rust geloodst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten