Monopolygeld

Eén van de grote problemen bij dementerenden is het niet meer kunnen omgaan met geld!

Ze beseffen de waarde ervan niet meer en men is niet meer in staat tot het tellen ervan.

En iedere keer als ik met bewoners naar de cafetaria ga of er is een (playback) show dan beginnen ze over hun portemonnee en het feit dat ze geen geld bij zich hebben om te betalen.

En hoezeer ik ook met “handen en voeten” probeer uit te leggen dat ze geen geld nodig hebben... het heeft geen effect.

En ik begrijp dit wel... zelf kunnen beschikken over geld, geeft een gevoel van eigenwaarde. Hoe zijn we zelf...we vinden het ook vervelend als we op stap gaan en we zijn ons geld vergeten!

Afhankelijk zijn van anderen brengt je in een “minderwaardige” positie, je moet alsmaar dank u zeggen en je kan zelf niets teruggeven!

Dus besloot ik een aantal oude portemonnees mee te nemen naar Joostens en een pak monopolygeld.

En iedere keer we op stap gaan krijgt iedere bewoner van mij een portemonnee met drie briefjes nep geld in.

Bij ons in Joostens heb je voor niets geld nodig... in de cafetaria worden de consumpties op een lijst met naam geschreven en dit wordt automatisch verrekend van hun rekening.

Maar toch...het gevoel hebben om zelf te kunnen kiezen en betalen is onbetaalbaar ; )))

Dus vanaf nu leggen we “ een pot” samen in de cafetaria. Iedere bewoner legt een briefje “nepgeld” in de pot en zij zijn de koning te rijk!

“Zusterke, ik wil nog een stuk chocolade, ik zal bijbetalen hé” ; )))

En zo zie je maar dat er heel wat creatieve oplossingen bestaan om dementerenden een deel van hun eigenwaarde terug te geven.