De laatste fase van dementie

Zoals ik eerder vertelde is dementie een vreselijke en rauwe ziekte die geen mooi verloop kent. Integendeel , voor familieleden is dit echt vreselijk en zeer confronterend en vaak een verschrikkelijk rouwproces.

Iedere dag moet men afscheid nemen van de persoon die men liefheeft, want het aftakelingsproces is onvoorspelbaar en gemeen.

En vaak houden familieleden zich vast aan een “strohalm” wat te begrijpen is!

Mijn ervaring leert me dat heel wat dementerenden die in de laatste fase terechtkomen vaak zelf niet meer verder willen, net alsof zij zeggen “ het is genoeg geweest”!

En hoe maken zij dit kenbaar... vaak door het weigeren van voedsel!

Op de één of andere manier hebben zij nog steeds dat bewustzijn dat voedsel en vocht ons in leven houden!

En... juist dat wensen zij niet meer! Voor hen is dat vaak nog de enige manier om hun wens kenbaar te maken, over al het andere hebben zij al lang geen controle meer.

En dan komt het vaak tot “ conflicten” met familieleden want zij willen ten alle kosten dat hun dementerend familielid eet en drinkt.

Meestal is er al op voorhand een palliatief dossier opgestart wat wil zeggen dat er niet meer gereanimeerd wordt en dat de dementerende vooral comfortzorg krijgt zodat hij of zij geen pijn hoeft te lijden maar waarbij het leven niet nodeloos gerekt wordt.

Maar het weigeren van voedsel blijft een ongelooflijk issue.

Uiteraard hebben wij allen iets anders ingeprent gekregen ... we moeten eten en drinken om in leven te blijven...dat zijn de waarden en normen die wij meekregen hebben vanuit onze opvoeding.

Anderzijds ben ik er heilig van overtuigd dat we ook de wens van de dementerende moeten respecteren! Wie zijn wij om te bepalen dat iemand MOET eten en drinken als hij /zij dit zelf niet meer wil!

Vaak is het de familie die niet klaar is om “afscheid “te nemen en het leven wil blijven rekken ...

Ik weet dat dit een zeer moeilijke beslissing en overweging is ... maar getuigt het niet van respect en menslievendheid als we de wens van de dementerende respecteren?

En geloof me... wij doen niks anders dan eten en drinken aanbieden maar als iemand pertinent weigert...moeten we daar dan ook geen respect voor hebben?

En zijn we dan minder menslievend of zijn we dan juist heel menselijk bezig???

Ik denk dat het goed zijn moest elke beginnend dementerende zijn of haar grens op voorhand kunnen bepalen. Dit zou heel wat conflicten en misverstanden in de toekomst kunnen vermijden!

En als hulpverleners en familie naar eenzelfde doel zouden toewerken zou dit de onderlinge relatie alvast ten goede komen!

Want willen we in essentie niet hetzelfde...namelijk een menswaardig bestaan creëren voor diegene die we het allerliefste zien !