Het belang van consequentie en duidelijkheid

Dementie ( en dan vooral Alzheimer) gaat vaak gepaard met “gedragsproblemen”.

Heel wat van deze patiënten vertonen gedrag dat als “storend, vervelend en bedreigend” kan omschreven worden.

Dit heeft te maken met het wegvallen van hun “ rationeel” denken en het verschuiven van “ waarden en normen , die ooit aangeleerd zijn”.

Tijdens het dagelijks samenleven kan dit voor serieuze problemen zorgen...

Spuwen, slagen, stampen, bijten en schelden werken “bedreigend” voor medebewoners en vaak ook voor personeel.

Dat dit gedrag deel uitmaakt van het ziekteproces is een gegeven maar toch kan je een bepalende rol spelen bij het “inperken” van dit “ probleemgedrag”.

Één van de basisregels is consequentie ! Het is zeer belangrijk dat ieder personeelslid op eenzelfde manier reageert t.o.v. Probleemgedrag!

Een voorbeeld:

we hebben bij ons op de afdeling een dame die zeer agressief reageert ( zowel verbaal als fysiek). De dame in kwestie zit in de derde fase van het dementeringsproces en zij heeft op de één of andere manier geleerd dat wanneer zij roept, tiert en slaat ze haar zin krijgt. En dit heeft lange tijd effect gehad!

Ze heeft eigenlijk geleerd dat dit gedrag haar helpt om haar zin te krijgen en dat de anderen dan bang zijn van haar!

Om deze dame meer geïntegreerd te krijgen in de groep is het van wezenlijk belang dat haar gedrag meer “ genormaliseerd” wordt anders bestaat het gevaar dat zij eenzaam wordt omdat alle andere bewoners angst voor haar hebben!

En hoe doen we dit... telkens ze gedrag vertoont dat niet “wenselijk” is blokken we haar! Ze krijgt een duidelijke boodschap “ nee, dit willen we hier niet” en we zonderen haar af door haar enkele minuten te laten plaatsnemen op een stoel in de gang. Voor haar is dit een plaats waar ze even tot rust kan komen en ze de andere bewoners niet stoort of pijn doet ( dit noemen we de time- out stoel).

Na 5 minuten mag ze terug komen naar de groep en beginnen we met een “propere lei”! Wanneer ze dan gekalmeerd is en wenselijk gedrag vertoont belonen we haar met een compliment of zelfs met een snoepje ( waar ze gek op is).

En deze “gedragstherapie” heeft succes! Op momenten dat ze het moeilijk heeft kiest ze er nu zelf voor om naar de “time-out” stoel te gaan.

Voor haar is deze plaats een “rustpunt” geworden waar ze weer tot zichzelf kan komen zonder zich te verliezen in agressief gedrag!

En we merken op dat het “probleemgedrag” met 60% is gedaald!

En dit resultaat kan alleen maar geboekt worden als alle hulpverleners op eenzelfde consequente manier reageren!

En op deze manier kan “negatief” gedrag omgebogen worden zonder dat er (versuffende) medicatie moet toegediend worden!