Het vallen van de bladeren

In de volksmond wordt vaak gezegd “ dat het vallen van de bladeren” een moeilijke tijd is voor pubers en bejaarden.

Het vallen van de bladeren heeft zeer waarschijnlijk een effect op de hormoonhuishouding wat beïnvloedt wordt door een tekort aan zonlicht!

Ik kan dat alleen maar beamen! Ik merk dat onze bewoners in deze tijd van het jaar “veel scherper” staan.

Het lijkt net alsof zij een korter lontje krijgen en veel alerter reageren op elkaar.

Zo ook vandaag... deze ochtend begon het al met verbale agressie tussen twee bewoners. Ze maakten ruzie over een stoel. “Nee, dat is mijn stoel” en wat begon met roepen eindigde met het gooien van de stoel. Dat was de eerste interventie om 8u vanochtend.

Niet lang daarna gingen twee bewoner serieus met elkaar in de clinch... de ene sloeg met volle vuist op de andere... tweede interventie om 9u.

En twee kemphanen uit elkaar halen gaat niet altijd zonder mee in de klappen te delen ; )

Op zulke momenten zijn onze bewoners helemaal weg van deze wereld en wat overblijft is pure testosteron, ze zijn als het ware “blind van woede”.

Het is de kunst om op zulke momenten zelf heel kalm en beheerst te blijven!

Want zoals ik eerder al schreef lokt eerder welke vorm van agressie nog meer agressie uit.

Dus roepen of hen met fysieke overmacht uiteen halen werkt vaak tegen jezelf!

En... op zulke momenten probeer ik de lont uit het buskruit te krijgen met de nodige kalmte en humor.

Ik probeer dan met uitgestreken gezicht een onnozele opmerking te maken of ik begin een populair liedje te zingen en meestal is dat voldoende om de kemphanen af te leiden.

Maar deze trucjes werken ook niet altijd... soms kan je alleen maar uiterlijk beheerst blijven maar sta je zelf op je benen te daveren...

Het is dan ook niet de eerste keer dat ikzelf een duw, stamp of een vuist tegen mijn aangezicht krijg.

En ... nee, leuk is dit alleszins niet! Gelukkig heb ik deze zaken leren plaatsen voor mezelf. Ik weet dat ook dit bij het ziektebeeld van mijn bewoners behoort en dat zij dit zelf niet onder controle hebben!

Deze voorvallen veranderen ook niets aan de manier waarop ik met mijn bewoners blijf omgaan!

Ik probeer iedere dag en ieder moment opnieuw... mezelf te zijn en ik heb geleerd dat hoe kwetsbaarder ik mezelf opstel hoe beter dit werkt!

Want ... zo gaat dat ook in het “ echte” leven...zij die bang zijn krijgen ook klappen !!!

En waarschijnlijk nog veel meer!