Een dementerende wordt een “open boek”

Een dementerende kan zijn impulsen, emoties en stemmingen niet meer reguleren met het verstand. Zij reageren als het ware vanuit reflexen en impulsen op grond van gedachten en gevoelens die zij op dat moment hebben.

Daarom kan men zeggen dat mensen met dementie “een open boek worden”.

Zij zijn niet meer in staat om “ leugentjes” om bestwil te formuleren...

Als een dementerende vindt dat je bloes lelijk is zal hij of zij dat je ook zonder enige gene zeggen .

Ze zeggen altijd dat de waarheid uit een kindermond komt. Maar ik weet dat het ook uit de mond van een dementerende komt ; )

En soms maak je dan “vervelende” situaties mee...situaties die buitenstaanders of bezoekers niet altijd begrijpen...

Sommige bewoners kleden zich uit midden in de living, anderen laten onbeschaamd een boer... of halen hun gebit uit de mond en likken dit af...

Bezoekers reageren daar heel ongemakkelijk op en weten ook niet wat te zeggen.

Dit gedrag komt veelvuldig voor bij dementerenden en noemen we decorumverlies.

Wij hebben allen in onze opvoeding gedragsregels aangeleerd gekregen, hoe we ons moeten gedragen in het bijzijn van anderen. Bij dementerenden gaat dit “aangeleerd fatsoen” verloren.

Daarnaast zie je ook vaak dat een dementerende zijn stemming heel snel kan wisselen. De ene moment kunnen ze gieren van het lachen om enkele minuten later hartverscheurend te huilen.

Dit heeft te maken met het feit dat zij zelf niet meer in staat zijn om hun emoties bij te sturen. Zij drijven als het ware op hun emoties. Voor hen is alles zwart of wit... grijs bestaat niet meer!

We zouden kunnen zeggen dat hun emoties buiten proportie staan wat de werkelijkheid betreft.

En het heeft weinig zin om een dementerende aan te spreken op hun ongepaste impulsen zoals onbeleefd boeren of hun hartverscheurend huilen.

Zij begrijpen totaal niet wat ze “verkeerd” doen en handelen volgens hun emotie op dat moment.

Je kan een dementerende ook geen “nieuwe” gedragsregels aanleren want die slaan ze niet meer op in hun (korte termijn) geheugen.

We proberen hen wel “andere prikkels” aan te bieden om hen uit hun verdriet te krijgen.

Zo kan een liedje of een grapje de bui volledig doen omslaan...en “vergeten” ze hun verdriet!

En wanneer een dementerende “ongepast” gedrag vertoont is het beter dit te negeren dan er aandacht aan te schenken!

Want “negatief” gedrag belonen met aandacht is vragen om nog meer probleemgedrag!

Dus wees niet boos op een dementerende, maak hem geen verwijten, moraliseer niet want dit heeft totaal geen zin!