Rouw bij dementerenden

Hoe begeleid je een persoon met dementie als die geconfronteerd wordt met het verlies van een dierbare?

Een moeilijk en ethisch dilemma voor velen.

Velen zullen zeggen dat het geen zin heeft een dementerende hiermee te confronteren ....want “ het blijft toch niet hangen”.

Ik ben het daar absoluut niet mee eens!

Ongeacht of iemand cognitief beperkt is, hij of zij heeft het recht om betrokken te worden bij het afscheid van een dierbare.

Deze week moest ik aan één van mijn bewoonsters het nieuws brengen dat haar zoon overleden was.

Uiteraard vraagt dit om een aangepast gesprek en een aangepaste methodiek.

Zoals ik in het verleden al een aantal keer heb aangekaart is het gebruik van visualisaties aan te raden. Afbeeldingen, foto's, ...blijven bestaan terwijl woorden zeer vluchtig zijn!

Dus vergrootte ik de doodsbrief tot een A3 formaat waardoor de bewoonster in staat was deze mee te lezen.

Ik maakte een foto boekje met foto's van haar zoon ( op deze manier wordt zij geholpen het beeld van de betrokkene vast te houden).

Ik gebruikte pictogrammen om duidelijk te maken wat er te gebeuren stond de komende dagen ( gebedswake, begrafenis, koffietafel,...).

Door deze zaken visueel voor te stellen kan je een goed gesprek hebben met de dementerende.

Zo kon zij aangeven dat ze de begrafenis graag wilde bijwonen ( ondanks de twijfels bij haar familie).

Veel mensen willen met de beste bedoeling hun dementerend familielid beschermen tegen pijn en verdriet. Toch ben ik er van overtuigd dat ook mensen met dementie recht hebben op een rouwproces !

Want hoe meer we hen willen beschermen tegen pijn en verdriet ....hoe meer we hen ontmenselijken!

Afscheid nemen hoort bij het leven....ook bij het leven van een persoon met dementie.

Dus ga ik zaterdag met Gina naar de dienst en zal ik haar begeleiden en ondersteunen zodat ook zij haar verdriet kan uiten en beleven.