Sociale integratie
Ik
kan het niet genoeg benadrukken hoe belangrijk sociale contacten zijn
voor onze bewoners.
Iedereen
heeft nood aan een fijne babbel, een schouderklopje, een
compliment...gewoon het gevoel van “ hier hoor ik bij, hier ben ik
thuis”.
Onze
bewoners wonen met zo een 34 mensen samen en toch bestaat er het
gevaar dat zij vereenzamen!
Hoe
kan dat zal u denken....
Onze
Jan, een man van 86 jaar is erg hardhorend. In het verleden had hij
al enkele hoorapparaten maar deed deze telkens stuk.
Omwille
van zijn gehoorprobleem slaagt Jan er niet in welk gesprek dan ook te
volgen. Tv en radio kan hij niet verstaan,...met andere woorden deze
man loopt een groot risico om op termijn zeer eenzaam te worden.
Zijn
kinderen zien het eigenlijk niet meer zitten om hem opnieuw
hoorapparaten te kopen....het kost immens veel geld en zij vrezen dat
hij ze toch weer stuk zal maken.
Al
enkele weken zie ik met lede ogen aan hoe Jan iedere dag meer
geïsoleerd geraakt van de rest van de bewoners.
Toch
heeft nog nooit iemand Jan de vraag gesteld waarom hij zijn
hoorapparaten stuk maakte.
Dus...waagde
ik mijn kans en vroeg Jan naar het waarom...
Blijkbaar
werkte Jan vroeger bij het spoor en daar was een goed gehoor een
prioriteit om er te mogen werken.
Mensen
met gehoorproblemen werden er zonder pardon buiten gezet.
En
dat is dus de reden dat Jan ook nu nog geen hoorapparaten wil dragen.
Hij is nog steeds erg bang voor represailles!
Ik
wist dat het geen zin had om Jan met rationele argumenten te
overtuigen...en dus zocht ik naar een andere manier.
Ik
typte een brief met in de hoofding het logo van de spoorwegen.
In
de brief stond dat de spoorwegen het dragen van een hoorapparaat
steunden en het ten zeerste op prijs zouden stellen dat Jan dit ook
zou doen.
En...blijkbaar
was deze “ toestemming” voldoende om Jan opnieuw hoorapparaten te
laten dragen.
Ik
ben zo blij voor Jan want eindelijk kan hij deelnemen aan het sociaal
leven wat zijn levenskwaliteit serieus zal doen toenemen!
En
...voor mezelf heb ik heel wat geleerd...ook al is iemand dement
...stel hem vragen, vraag naar het waarom van zijn beweegredenen!
Wij
gaan er vaak vanuit dat we het allemaal wel weten....we schrijven
bepaald gedrag toe aan het dementie proces ....
Maar
soms liggen de zaken voor de hand...je moet ze alleen willen zien.
Wat een prachtig blog ! En heel raar, maar in u herken ik mezelf.
BeantwoordenVerwijderenVorig jaar ging het bedrijf waar ik 22 jaar gewerkt heb failliet. En al deed ik mijn job heel graag, ik wilde de rest van mijn actieve jaren niet meer als secretaresse werken. Mijn jeugddroom was verpleegster worden, maar door omstandigheden is dit niet doorgegaan. Maar het bleef in mij zitten ... En nu dacht ik, dit is mijn kans, nu moet ik het doen. In september start ik dus, op m'n 48e met de opleiding begeleider animator in de ouderenzorg. Met jouw blog nu (volledig) gelezen te hebben,ben ik er heel zeker van dat ik de juiste keuze gemaakt heb. Dit is mijn ding ! En ik heb nu al spijt dit ik bij jouw geen stage kan lopen, want jij straalt echt zoveel positieve energie uit ! Ik ben alvast een grote fan van jouw blog !!! Groetjes, Hilde
Beste Hilde,
BeantwoordenVerwijderenGeweldig dat jij een opleiding BAB gaat volgen!
Onze sector schreeuwt om mensen zoals jij!
Ik wens je alvast heel erg veel succes toe...maar als je het met hart en ziel doet kan het alleen maar slagen ; )
En...altijd welkom!
Liefs,
Nadia