Zelfzorg

Ik merk dat heel wat familieleden van een dementerende zich schuldig voelen wanneer ze niet anders kunnen dan hun familielid plaatsen in een rusthuis.

Ze vinden van zichzelf dat ze “gefaald” hebben.

En om deze schuldgevoelens te compenseren vinden zij dat ze dagelijks op bezoek moeten komen.

Voor sommige is dit dagelijks bezoek een heuse lijdensweg. Ze zien dat hun dementerend familielid soms “slechte” dagen heeft. Momenten dat zij heel verward en “agressief” zijn. Dit weegt op een mens!

Daarom zeg ik ook vaak tegen deze bezoekers dat zij vooral eerst goed voor zichzelf moeten zorgen!

Het is belangrijk dat “mantelzorgers” sociale contacten blijven onderhouden. Want vaak zie je dat deze mensen in een sociaal isolement terechtkomen...zij offeren alles op voor hun dementerende man of vrouw.

Zij geven de hobbyclub op, doen geen uitstapjes meer, spreken niet meer af met vrienden,.. kortom ze nemen geen tijd meer voor zichzelf.

Toch is het erg belangrijk om “ adempauzes” voor zichzelf in te lassen!

Het is een cliché vanjewelste maar zo waar “ je kan pas goed zorgen voor een ander als je ook goed voor jezelf zorgt”!

Iedere mens heeft tijd voor zichzelf nodig....door jezelf op te offeren bereik je vaak het tegendeel van je opzet.

Je wil goed zorgen voor de andere...maar je sleept een loodzware rugzak voort...vol zorgen en verdriet.

Als het leven louter zorgen is, wordt het een last.

Deze zorgen breng je ook mee naar het rusthuis...en zoals eerder gezegd zij onze bewoners heel gevoelig aan stemming en sfeer! Zij voelen deze stemming aan en nemen deze over ( spiegel neuronen).

Je doet hen veel meer plezier door zelf leuke dingen te ondernemen, door tijd voor jezelf te voorzien,....kortom door positieve energie elders te tanken.

Hierdoor houd je je eigen energieniveau en stemming op peil!

En niet alleen jij zal daar profijt uithalen ...maar ook diegene waarvoor gezorgd moet worden!

Gevoelens zijn “besmettelijk”. Als jij je goed in je vel voelt zal dat ook doorstralen op uw naaste!