Kijken naar angst en hallucinaties

Ik heb een eigenzinnige manier in het begeleiden van dementerenden.

Op dat vlak ben ik vaak onconventioneel bezig ...en dat heeft meer dan waarschijnlijk te maken met mijn achtergrond.

Mijn roots liggen in de “gehandicaptensector” en daar heb ik mijn ervaring en mijn know-how opgebouwd.

Ik heb 20 jaar gewerkt met (motorisch) beperkte jongeren gecombineerd met een matige verstandelijke beperking en bijkomend een zware gedragsproblematiek. Ik ben dus in mijn carrière al heel vaak geconfronteerd geweest met zware fysieke en verbale agressie.

Dus mij schrik je zomaar niet meer af!

En ik heb gemerkt dat ik heel wat methodieken en manieren van omgaan vanuit die gehandicaptensector kan implementeren in de sector “bejaardenzorg” en dan vooral in het begeleiden van dementerenden.

En dat maakt dat ik mijn eigen weg ga... vaak tegen de “medische wereld” in!

En met alle respect... ik sta achter het gebruik van medicatie maar niet ten koste van alles... en dat maakt dat ik soms zwaar in conflict kom met verpleegkundigen en artsen.

Zij zien “ gedragsproblemen” vaak als een medisch gegeven...waarvoor een pilletje bestaat.

Volgens hen speelt het probleem dementie zich af in de hersenen en moet er medicatie toegediend worden om dat deel van de hersenen uit te schakelen.

Anderzijds vergeten zij dat wanneer er een bepaald deel van de hersenen wordt uitgeschakeld men ook “ goede “ noodzakelijke functies uitgeschakeld.

Zo is angst niet alleen een “vervelend” iets maar ook een waarschuwer van gevaar...

Angst waarschuwt ons om bepaalde zaken niet te ondernemen zoals boven op de salon tafel te gaan zitten... onze handen niet op een gloeiend heet voorwerp te plaatsen... niet mee te gaan met vreemden...

Terwijl ik ga kijken naar het onderliggend probleem van dat gedrag. En ik neem hen dat niet kwalijk... maar ik pleit ervoor om in de opleiding verpleegkundige en arts een module in te bouwen die dieper ingaat op het gedragstherapeutische.

Waarom gedraagt iemand zich op een bepaalde manier... wat is het onderliggend probleem...?

Zo hebben heel wat dementerenden te kampen met hallucinaties ( visuele en auditieve waarnemingen die niet bestaan). En vaak kan je niet anders dan ondersteunende medicatie toedienen) maar daarnaast moet je ook de dementerende een ander alternatief bieden.

Angst en achterdocht hebben vaak te maken met een hun “ verkeerde” interpretatie” van de werkelijkheid.

Zo kan een nachtlampje ( een lichtje dat je in de stekker stopt) een oplossing bieden voor de “ spookachtige” schaduwen die zij zien in de kamer.

Of wat dacht je van iemand die de hallucinatie heeft dat er “gif” in het eten wordt gedaan... Je zou dit gedrag kunnen negeren met het gevolg dat de persoon zich een tijd lang uithongert... Maar je kan ook een lepel nemen en een hap uit hetzelfde bord nemen! Waarmee je laat zien dat het eten ... veilig is!

En meestal wordt dan de “ hallucinatie” vanzelf opgelost!

Het is allemaal zo moeilijk niet... maar je moet je willen verplaatsen in de bewoner en zijn onoverkomelijk probleem op dat moment!